Kartoflówka, Kartoflanka, nm., wódka siwucha, pędzona z kartofli.
Kartograf, gr., rysownik map gieograficznych.
Kartografja, gr., sztuka kreślenia map gieograficznych.
Kartogram, gr., graficzne przedstawienie danych statystycznych przy pomocy zabarwionych powierzchni a. linji.
Kartomancja, gr., wróżenie z kart.
Karton, fr., projekt obrazu, zrobiony na grubym papierze; gruby piękny papier rysunkowy, brystol; rodzaj tektury, używanej do robót introligatorskich; pudełko z tektury; kartka przedrukowana, mająca zastąpić w książce mylną.
Kartonaż, fr., wyrób z tektury, np. pudło, lekka oprawa książki w tekturę.
Kartonować, fr., oprawiać w tekturę i w papier.
Kartować, gr., karty do gry mieszać, tasować, robić; knować, knuć, układać, planować, obmyślać.
Kartun, nm., gęsta gładka tkanina bawełniana na ubiory kobiece, perkal.
Kartusz, fr., nabój, ładunek; pas myśliwski z ładunkami; ładownica; ramki ozdobne przy tytułach, na mapach, herbach i t. d.
Kartuz, Kartuzjanin, łć., mnich zakonu św. Brunona (fig.).
Kartuzja, łć., klasztor Kartuzów.
Kartuzjanka, łć., gatunek likieru; szartreza.
Karuk, ang., klej rybi.
Karuzel, fr., dawne konne igrzyska rycerskie; urządzenie do zabawy, składające ś. z koła, obracającego się na pionowej osi, z siedzeniami lub drewnianemi końmi na obwodzie (fig.).
Karw, wół stary, leniwy; przen., człowiek leniwy, stary; gbur.
Karwasz, węg., naramiennik metalowy, nagolennik, wyłoga; krótka szabla.
Karwatka, suknia krótka, bez poły, z prostego sukna; podkład płócienny, muślinowy a. z innej materji pod relikwiarz; długi kaftan.
Kary, tur., czarny (o maści konia).
Kary — p. Kara (wóz na śmiecie).
Karygodny, godzien kary, zasługujący na karę.
Karyka, łć., rośl. melonowiec.
Karykatura, wł., przesadne czegoś przedstawienie, celem ośmieszenia; wizerunek czyjś w postaci dziwacznej i śmiesznej rzecz, tak źle zrobiona, że śmiech wzbudza swoim widokiem; potworek, dziwoląg.
Karykaturalność, łć., przesada w przedstawianiu śmieszności.
Karykaturalny, wł., potworny, dziwaczny.
Karykaturować, wł., wystawiać co w piśmie, rysunku, rzeźbie w sposób śmieszny, dziwaczny; parodjować.
Karykaturzysta, wł., rysownik karykatur.
Karykiel, nm., lekki powozik na jednego konia, koczyk.
Karyljon, fr., gra dzwonów, odgłos wielu dzwonów bijących w pewien takt, muzyka dzwonów.
Karystja, łć., bieda, nędza, niedostatek.
Karzeł, nm., istota nienaturalnie małego wzrostu, drobnej budowy ciała; przen., człowiek małego ducha, małych zdolności; drzewko karłowate (owocowe lub dla kwiatów hodowane); karlik.
Karzełek, zdr. od. Karzeł; zwierzę ssące z rzędu małpozwierzów: karlik małouszek.
