Kauzyperda, łć., lichy adwokat, przegrywający sprawy.
Kawa, arab., roślina z rodziny marzanowatych, ziarna drzewa kawowego (fig.); napój z nich przyrządzony.
Kawalarz, żartowniś, psotnik, figlarz; wykpisz, frant, oszust, biorący innych na kawał.
Kawalątko, Kawaląteczko, mały, drobny kawałek.
Kawalec — p. Kawał.
Kawaler, wł., mężczyzna bezżenny; członek zakonu rycerskiego; rycerz; tancerz; młodzieniec, panicz, chłopczyk, podrostek, któremu nie mówią jeszcze „pan“; młody mężczyzna, towarzyszący damie, starający ś. o rękę panny; k. orderu, ten, komu dano prawo noszenia orderu na piersiach a. na szyi.
Kawalerja, wł., w wojsku: jazda, konnica; kawalerowie, młodzież; żart. ciężka k., mężczyźni niechętnie należący do tańca, do zabawy, ociężali.
Kawalerka, wł., panna, należąca do zakonu rycersko-religijnego; dama orderowa; metresa; ubranie niewieście do konnej jazdy, amazonka; ubranie męskie w kształcie kapoty.
Kawalerski, wł., przym. od Kawaler; stan k., życie k-e = przed ożenieniem; po k-u = jak kawaler, grzecznie; jazda k-a = szalona, na złamanie karku.
Kawalerstwo, wł., bezżeństwo; kawalerowie, rycerstwo, stan rycerski.
Kawaleryjski, przym. od Kawalerja.
Kawalerzysta, wł., żołnierz służący w konnicy.
Kawaleta, wł., koziołek drewniany do woltyżowania i ćwiczeń gimnastycznych, kobylica; stalugi malarskie.
Kawalkacja, wł., nauka jazdy konnej.
Kawalkada, fr., Kawalkata, wł., orszak konny; towarzystwo ludzi konno jadących na rozrywki; gromada.
Kawalkator, wł., nauczyciel konnej jazdy, ujeżdżacz koni.
Kawałkować, wł., harcować, ujeżdżać konia; przen., poskramiać, powściągać; niepokoić ś., krzywić się.
Kawał, duża część a. duży ułomek czego, sporo; k. drogi = dużo do przebycia jej; k. czasu = już dawno, jeszcze długo czekać; k. chleba = dobre utrzymanie, spore dochody; k. chłopa = duży, tęgi mężczyzna; k. mięsa = człowiek ograniczony, bałwan; k. literata = literat mający duże zdolności; figiel, żart, psota, koncept (to dobry k.); przykrość, awantura, skandal (urządzić komu k., to gruby k.); oszustwo, sprawka, szacherka, brudy; wziąć kogo na k. = zażartować z niego, wyprowadzić w pole, zakpić, oszukać.
Kawałeczek, zdr. od Kawał.
Kawałek, część czego nieduża; trocha, cokolwiek; ciąć, rąbać, siekać. łamać, podrzeć, potłuc na k-ki (na drobne części); k. mięsa = kęs; k. chleba = kromka; k. chleba = skromne utrzymanie; k. literata = nie literat z zawodu; po k-u albo k-ami = częściami, nie razem; krótki utwór literacki albo ustęp z większego, wyjątek, urywek, litwor muzyczny, sztuka; przen., figiel, sprawka, sztuczka, psikus, wybryk, koncept, zdarzenie, wypadek (opowiadał różne k-i); sztuka bagażu, pakunek.
Kawałkować, dzielić co na kawałki, ćwiertować; k. ś., rozpadać ś. na kawałki, rozdrabniać ś.
Kawas, tur., żołnierz policji i żandarm w Turcji.
Kawatyna, wł., w operach krót-
