Kiermasz, nm., doroczny jarmark, połączony z wesołemi uroczystościami ludowemi; doroczna uroczystość wiejska; poświęcenie kościoła, odpust.
Kiermes, fr., owad czerwcowaty półpokrywy — p. Alkiermes.
Kiernoz, świnia samiec, stadnik (zdr. Kiernozek).
Kierografja, gr., malowanie na wosku — p. Cerografja.
Kieromancja, gr., wróżenie z wosku.
Kieroplastyka, gr. — p. Ceroplastyka.
Kierować, nm., nadawać komu albo czemu kierunek, prowadzić, wieść; rządzić, powodować; k. kogo a. co = zwracać ku jakiemukolwiek celowi; przen., kogo na co = przygotowywać, kształcić; k. ś. dokąd = zamierzać iść dokąd, zmierzać; k. ś. czym = powodować ś.; postępować wedle czego; przygotowywać ś., kształcić ś. (k-uje ś. na adwokata).
Kierownica — p. Djoptra; przyrząd w pługu, regulator; przyrząd pod kołowrotem na nasadzie u wozu.
Kierownictwo, Kierunek, nm., prowadzenie czego, kierowanie czym a. kim, zarząd, dyrekcja.
Kierownik, prowadzący co, kierujący czym, zarządzający czym, dyrygujący; ruchoma ławka z kłonicami na przedniej osi; rączka do kierowania rowerem, samochodem i t. p. (forma ż. Kierownica, Kierowniczka).
Kierpec, Kierpeć, słowac., góralskie obuwie skórzane, wiązane rzemykami, rodzaj chodaków (fig.).
Kierunek, nm., droga, strona, ku której zwraca ś. ruch, fizyczny albo umysłowy sposób działania; prowadzenia; charakter, dążność; k. filozoficzny = pogląd filozoficzny cechujący pewną grupę filozofów, ujawniający ś. w szeregu ich pism filozoficznych — p. Kierownictwo.
Kierz — p. Krzak.
Kierzanka, Kierznia, nm., naczynie w kształcie konewki do wyrabiania masła ze śmietany, maślica (fig.).
Kiesa, tur., worek do pieniędzy, trzos, sakiewka (zdr. Kieska).
Kieson, fr., wóz na amunicję; cylinder żelazny, zapuszczany w wodę, w którym po wypompowaniu, muruje ś. filar pod most; wielka skrzynia żelazna bez dna, używana do prac pod wodą (fig.).
Kieszeniec, rodzaj skorupiaka (fig.).
Kieszeń, tur., rodzaj worka, torebki u odzieży, pod spodem przyszyty, do przechowywania chustki, pugilaresu, partmonetki, do przenoszenia drobniejszych papierów i t. p.; przen., pustki w k-ni = brak pieniędzy; znać kogo a. co jak własną k. = znać bardzo dobrze; siedzieć u kogo w k-ni = być mu dłużnym; trzymać ręce w k-niach = mieć ciągle wydatki; ma jeża a. węża w k-ni = skąpy; mieć co w k-ni = być w posiadaniu czego, być czego pewnym; jama skrzelowa u głowonogów.
Kieszonka, Kieszoneczka, tur., zdr. od Kieszeń.
Kieszonkowy, tur., przym. od Kieszonka (w mniejszych rozmiarach do użytku podręcznego: zegarek, nóż, kalendarzyk, słownik); pieniądze k-we = drobne; złodziej k. = wyciągający ukradkiem z kieszeni pieniądze a. zegarek.
Kij, pręt drewniany sztywny większej długości, laska do pod-
