Kiścień, tat., broń tatarska: kawał ołowiu a. kości, na rzemieniu przy toporzysku, basałyk (fig.)
Kiść, pęk czegoś, wiązanka, garść; pendzel mularski z włosów; kwacz do smarowania wozów; kij z nawiązaną szmatką do mycia naczyń kuchennych; bot., wierzchołek prosa, trzciny i t. p. (fig.); grono, winogrono; w myśl. u zwierząt: pęk włosów na końcu ogona; k. ręki = dłoń.
Kit, nm., kleista masa twardniejąca do sklejania a. zalepiania, lepiszcze, spoiwo.
Kita, pęk, wiązka, kiść, kępka; pióropusz, czub z piór na głowie, na hełmie, czapce, kapeluszu; roślina grzebionatka; w myśl. ogon lisa, wilka, psa; stadko kuropatw; żart. k-ę odwalić = umrzeć.
Kitaj, Kitajka, cienka tkanina bawełniana z połyskiem; lekka, gładka, lśniąca tkanina z oczyszczonego jedwabiu; perkal.
Kitel, Kitla, nm., lekkie płócienne ubranie męskie, podobne do szlafroka; u żydów: koszula śmiertelna; płócienny kaftan wierzchni górnika z pelerynką lub kapturem.
Kitka, zdr. od Kita; pęczek piórek na czapce; puszysty ogon psa, wiewiórki.
Kitować, nm., spajać kitem, sklejać, zalepiać.
Kiwać, dawać znak skinieniem, głową, ręką, palcem; poruszać czym w jedną i drugą stronę, kołysać; k. komu = grozić; k. palcem w bucie, grozić tak, aby tego nikt nie widział, grozić bezsilnie; k. głową na kim = ubolewać; k. ś. wahać ś. idąc, poruszać tułowiem naprzód i w tył a. na prawo i na lewo, poruszać głową na dół i do góry.
Kiweta, fr., miseczka fotograficz.
Kiwi albo Nielot Kiwi, austral., ptak australijski z rzędu nielotnych (fig.).
Kiwnąć, nied. Kiwać, dać znak skinieniem, głową, ręką; pochylić się nagle, skinąć; żart., umrzeć.
Kiwnięcie, pochylenie, zawahanie.
Kizeryt, łć., siarczan magnezu czyli sól gorzka.
Kizia, Kiziuś, Kiziuchna, zdr. Kot.
Kjaja — p. Kiaja.
Kjosk, tur., ozdobna altana w ogrodzie (fig.); rodzaj altany oszklonej do sprzedawania gazet; duży obszerny słup na ulicy, na którym przylepiają ogłoszenia.
Klacz, samica zwierząt jednokopytowych, kobyła, świerzopa (zdr. Klaczka).
Kladda, nm., księga kupiecka do zapisywania dziennej czynności handlu, dziennik, memorjał.
Klajster, nm., klej z krochmalu a. mąki do klejenia papieru.
Klajstrować, nm., kleić, lepić klajstrem; mazać.
Klajstrowaty, nm., podobny do klajstru, klejowaty, lepki, gliniasty.
Klak a. Szapoklak, fr., kapelusz sprężynowy, cylinder składany; grat, rupieć.
Klaka, fr., najęte oklaski dla aktorów; gromada klakierów.
Klakier, fr. najęty klaskacz w teatrze.
Klamantes, łć., okrzyk lamentu, wyrzekanie.
Klamburt, nm., bal na brzegu burty łodzi, po którym ś. chodzi.
Klameczka, nm., zdr. od Klamka.
Klamerka, nm., zdr. od Klamra.
Klamka, nm., rączka przy drzwiach do przymykania ich (fig.); za-
