niów w szkole, stosownie do postępu nauki, a także pokój, w którym ś. uczą, wogóle szkoła (idę do Masy); stopień w hierarchji urzędów, orderów; rodzaj gry w piłkę; miejsce w wagonie, na statku stosownie do opłaty; iron., poddani (obywatele) drugiej k-y = poddani (obywatele), mający mniejsze prawa z powodu swego wyznania a. pochodzenia; w loterji: liczba losów, przeznaczonych do wylosowania podczas jednego ciągnienia.
Klask, klaskanie, trzaskanie, uderzanie o siebie dłońmi; k. z bicza = trzask; k. rękami = oklask, poklask, aplauz.
Klaskać, dok. Klasnąć; uderzyć dłońmi o siebie w celu wywołania odgłosu; plaskać, trzaskać; dawać oklaski, brawa.
Klaskanina, ciągłe uprzykrzone klaskanie.
Klaskany, rodzaj poloneza, rodzaj krakowiaka, połączonego z klaskaniem w ręce.
Klasnąć, nied. Klaskać; uderzyć głośno w dłonie, trzasnąć, plasnąć (k. biczem = palnąć z bicza); rozlec ś. z klaskiem; mlasnąć.
Klasowy, łć., dotyczący klasy; urzędnik k-y = posiadający stopień urzędniczy; dama k-a= asystująca przy lekcji w szkołach żeńskich; gospodarz a. opiekun k-y = w szkołach męskich nauczyciel, któremu powierzono opiekę nad uczniami jednej klasy; k-y = taki ustrój, w którym różne klasy społeczne mają odmienne prawa i obowiązki; walka k-a = nieprzyjazne występowanie jednych klas społeczeństwa przeciw drugim.
Klasówka, łć., wypracowanie klasowe, zadanie, odrobione w klasie.
Klasycyzm, Klasyczność, łć., w literaturze kierunek naśladowania klasyków starożytnych; dążenie do wydoskonalenia formy i treści w literaturze i sztuce.
Klasyczny, łć., wzorowy; doskonały, nieprześcigniony; dotyczący klasycyzmu, starożytności greckiej i rzymskiej; k-e gimnazjum: w którym szeroko jest uwzględniana nauka łaciny i greckiego; k-a loterja = loterja podzielona na klasy; k-a muzyka = muzyka poważniejsza, o formach ściśle naukowych.
Klasyfikacja, łć., ugrupowanie przedmiotów i nauk według ich cech, podział na Masy, rzędy itp.
Klasyfikator, łć., gatunkujący, dzielący według cech, przedmiotów i przymiotów.
Klasyfikować, łć., dzielić na gatunki, na klasy, wyróżniać.
Klasyk, łć., autor starożytny grecki a. łaciński, należący do najcelniejszych; pierwszorzędny autor a. kompozytor; autor, naśladujący stare formy klasyczne, inaczej pseudoklasyk; badacz filologji klasycznej.
Klasztor, łć., gmach dla zakonników lub zakonnic, połączony zwykle z kościołem; zakon, zgromadzenie zakonne.
Klasztorny, łć., dotyczący klasztoru, zakonny, mniszy; życie k-ne = odosobnione, zamknięte.
Klatka, rodzaj skrzyni, altany z kratami a. siatką, sprzęt w kształcie domeczku z prętów drewnianych a. metalowych na ptaki lub zwierzęta (fig.); zagroda dla koni w stajni z żerdzi a. desek; skrzynia z łat i żerdzi do ryb; przedział na psy w wagonie; przen., zamknięcie, więzienie, niewola; w anat., k. piersiowa = jama ciała (fig.), otoczona żebrami, zawierająca serce i płuca; k. schodowa = pomieszczenie na schody,
