Kobza, tur., ludowo narzędzie muzyczne, złożone z piszczałki i mieszka, trzymanego pod pachą do naciskania (fig.); staroświecka lira, lutnia.
Kobziarz, Kobeźnik, tur., grający na kobzie, lutnista.
Koc, nm., dera wełniana gruba, kosmata na obie strony.
Kocanka, roślina z rodziny złożonych, szarotka (fig.).
Kochać, mieć serdeczne uczucie, miłować, lubić; k. ś., miłować się wzajemnie, być zakochanym, durzyć ś.; k. ś. w czym = lubować się., być zamiłowanym, mieć upodobanie, być amatorem czego.
Kochanek, ulubieniec, kochany, luby, wybraniec; mężczyzna, będący z kobietą w tajemnym stosunku miłosnym, amant, gach, faworyt; w lm., para zakochana; k-u a. mój k-u, kochaneczku, kochasiu, kochańciu = mój drogi, mój najdroższy (zdr. Kochaneczek).
Kochanie, uczucie, miłość, przywiązanie; przedmiot kochania, osoba a. rzecz kochana.
Kochanka, kobieta ukochana; miłośnica, faworytka, metresa; k-o! kochaneczko = moja droga, moja najdroższa (zdr. Kochaneczka).
Kochany, osoba kochana; miły, drogi, luby; łaskawy, dobry.
Kochańcia, Kochasia, Kochaneńka, Kochasieńka, zdr. i pieszczotl. od Kochana.
Kochinchiny, gatunek kur.
Kochliwy, skory do zakochania się, romansowy.
Koci, przym. od Kot; dotyczący kota, chytry; k-cia muzyka: muzyka nieharmonijna, hałaśliwa, dziwaczna, umyślnie urządzana dla dokuczenia komu; w mineral., kocie oko albo awanturyn, odmiana krzemienia, kamień ozdobny.
Kociak, kot mały.
Kociątko, Kocię, młody kotek; w myśl. = młody zajączek.
Kocica, Kotka, samica kocia; w myśl., samica zajęcza.
Kocić się, rodzić młode (o kotce, kozie, zajęczycy, owcy).
Kocieł, naczynie metalowe do gotowania, dołem wypukłe, zamykane pokrywą; k. parowy (w lokomotywie, lokomobili) przyrząd do wytwarzania pary (fig.); legowisko zwierza; w lm. kotły: instrument muzyczny w kształcie kotła z naciągniętą nań skórą, bębny, tympany (fig.) (zdr. Kociełek, Kociołek).
Kocierpka, Kocierpa, drzewo z rodziny migdałowatych, rodzaju śliwy ligustr; czeremcha.
Kocię — p. Kociątko.
Kocisko, duży, nieznośny kot.
Kociuba, nm., narzędzie drewniane do wygarniania węgli z pieca chlebowego, pogrzebacz (fig.); szczotka na długim kiju do omiatania ścian; drążek żelazny do mieszania materjału roztopionego w hucie; przen. kobieta niezgrabna, rozczochrana, brudna.
Kocmołuch, brudas, smoluch, flejtuch, czupiradło.
Kocołować, Koczołować, harować, mozolić ś., mordować ś.
Kocur, kot.
Kocyk, mały, lekki koc.
Kocz, węg., powóz półkryty; k. kareta, powóz zamknięty z oknami, który można również otworzyć (zdr. Koczyk); k. tur., oddział wojska u Tatarów, Kozaków zaporoskich.
