Koczkodan, gatunek małpy (fig.); k. a. koczkodon, osoba brzydka, dziwacznie wystrojona, czupiradło.
Koczobryk, bryczka kryta w kształcie kocza, bryczka na resorach, z fordeklem i przykryciem.
Koczować, tur., tułać ś., wałęsać ś.; obozować; biwakować; przebywać coraz gdzieindziej.
Koczowisko, tur., miejsce, na którym koczują, obozowisko; legowisko zwierząt ssących; miejsce odpoczynku myśliwych w lesie.
Koczownik, tur., prowadzący życie koczujące.
Koczyk, węg., mały kocz, powozik; czepek z chustki kolorowej.
Kodak, ang., przenośna kamera fotograficzna z błonami emulsyjnemi (fig.).
Kodeina, łć., alkaloid, znajdujący się w opjum, środek uspokajający, używany w medycynie, w większych dawkach trujący.
Kodeks, łć., księga praw, zbiór praw; przepisy postępowania sądowego; rękopis autentyczny, dla nauki cenny, z którego robiono potym kopje.
Kodycyl, łć., dodatek do testamentu.
Kodyfikacja, łć., połączenie pojedynczych praw w jedną całość; ułożenie kodeksu.
Kodyfikator, łć., układający prawa w kodeks.
Kodyfikować, łć., ułożyć prawa w kodeks, w zbiór systematyczny.
Koedukacja, łć., wychowanie wspólne chłopców i dziewcząt w zakładach naukowych publicznych.
Koeficjent, łć., stały mnożnik; w matem, spółczynnik, wspólny mnożnik.
Koegzystencja, łć., współistnienie; jednoczesne istnienie.
Koekwacja, łć., zrównanie podatków i powinności.
Koercyjny, łć., poskramiający, krępujący; przynaglający.
Kofeina, łć., narkotyk, otrzymywany z ziarnek i liści kawy.
Kofja, łć., czepek, kapiszon.
Kogiel-mogiel, nm., żółtka rozbite z cukrem i rumem a. winem, jako lekarstwo.
Kogitacja, łć., rozważanie.
Kognacja, łć., pokrewieństwo ze strony matki.
Kognat, łć., krewny ze strony matki, z linji żeńskiej.
Kognicja, łć., rozpoznawanie, poszukiwanie, szczególnie sądowe.
Kognominacja, łć., wyraz jednoznaczny, synonim; przezwisko, przydomek.
Koguci, przym. od Kogut; k. grzebień, roślina — p. Czerwoń.
Kogucik, Kogutek, mały, młody kogut; dawny obchód pogański odbywany na Zielone Świątki; gaik; kurek u strzelby.
Kogut, samiec ptaków kurowatych, (oprócz indyka), kur (fig.); przen., uciąć k-a śpiewając = zaśpiewać fałszywie; człowiek namiętny do kobiet.
Kohabitacja, łć., wspólne mieszkanie.
Kohezja, łć., łączność, związek; fizyczna własność ciał, polegająca na wzajemnym przyciąganiu się cząsteczek, spójność, przyleganie.
Kohorta, łć., w staroż. Rzymie oddział piechoty, dziesiąta część legjonu.
Kohortacja, łć., napomnienie.
Koić, uspokajać, łagodzić, uśmierzać; k. pragnienie = zaspokajać, gasić pragnienie.
