Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/56

Ta strona została skorygowana.

Barwny, odznaczający się żywemi kolorami; malowniczy, obrazowy, żywy, kwiecisty, kolorowy.

Bary, blp., rozrosłe barki, plecy; wziąć się za B. z kim = mocować się.

Barykada, fr., rodzaj szańca, zrobionego na ulicy, zapora; przen. nagromadzenie trudności.

Barykadować, stawiać barykady, przeszkody, tarasować; B. ś., zabezpieczać się barykadą, zamykać się, zatarasowywać się.

Baryła, wł., zdr. Baryłka; beczułka, fasa; przen. człowiek otyły, okrągły, tłuścioch.

Baryt p. Bar.

Baryton, wł., głos męski środkujący między tenorem i basem; barytonista; rodzaj instrumentu muzycznego dętego w rodzaju trąby; rodzaj instrumentu smyczkowego w rodzaju wiolonczeli.

Barytonista, rz. m., śpiewający głosem barytonowym, baryton.

Bas, wł., najniższe tony muzyczne; najniższy głos męski; narzędzie muzyczne smyczkowe: basetla; klucz muzyczny basowy (fig.); śpiewający basem, basista.

Basałyk, tur.,, bicz z kulą ołowianą na końcu (fig.); człowiek duży niezgrabny, bałwan, dryblas, drągal, próżniak.

Basałykować się, próżniaczyć się.

Basałykowaty, grubawy, niezgrabny, bałwanowaty.

Basarunek, nm., wynagrodzenie za pobicie, przen. — baty, cięgi, wały.

Basen, fr., zbiornik wody, ocembrowany rezerwoar; dorzecze.

Basetla, nm., rz. ż., bas, kontrabas (duży instrument muzyczny, smyczkowy) (fig.); przen. niedołęga, głupi.

Basetlista, Basista, grający na basetli.

Basista, śpiewający basem; grający na basetli.

Basiur, wilk (w języku myśliwych); młody pęd z drzewa wyrastający drzewu szkodliwy.

Baskina, hiszp., szeroka wierzchnia suknia hiszpanki; przedłużenie stanika od pasa u sukni kobiecej.

Basklarnet, wł., instrument muzyczny dęty (tonem o oktawę niższy od zwykłego klarnetu).

Bason, fr., naczynie płaskie do wypróżnień dla podsuwania leżącym chorym (fig.).

Basować, wtórować basem: prz. pochlebiać, potakiwać w widokach korzyści osobistej.

Bast, nm., łyczko, łyko.

Basta, wł., przysł., dość, dosyć, koniec.

Bastard, wł., nieprawe dziecię, bękart.

Bastjon, fr., część fortyfikacji wysunięta z obwałowania (fig.).

Bastonada, fr., kara bicia kijami w pięty lub w plecy.

Bastować, zaprzestawać, dawać za wygraną.

Bastowy, przym. od Bast, łyczkowy.

Basy, blp., cięgi, baty, razy, wały, plagi, bizuny; znaki na ciele od plag, pręgi.

Baszłyk, tur., kaptur na głowę z długiemi końcami do owiązania szyi (fig.).

Baszta, łć., wieża obronna forteczna lub zamkowa (fig.).