Kolokasja, gr., albo Kleśnica, roślina zwrotnikowa, azjatycka, z rodziny obrazkowatych (fig.).
Kolokator, łć., wierzyciel mieszczący się na części majątku dłużnika.
Kolokować, łć., wpisywać wierzyciela wspólnie z innymi wielbicielami na części majątku dłużnika.
Kolokucja, łć., rozmowa.
Kolokwinta, gr., owoc rośliny kolokwintu, z rodziny dyniowatych, gorzki w smaku i silnie przeczyszczający (fig.).
Kolokwjum, łć., zjazd dygnitarzy duchownych i świeckich w celu obrad nad sprawami publicznemi; dysputa religijna; w uniwersytecie egzamin w formie rozmowy profesora ze studentem.
Kolonada, fr. — p. Kolumnada.
Kolonat, łć., w dawnym prawie rzymskim forma przejściowa pomiędzy swobodnem władaniem ziemi a poddaństwem, rodzaj dzierżawy wieczystej.
Kolonista, łć., osadnik; właściciel małej posiadłości, zwykle obcego pochodzenia.
Kolonizacja, łć., zasiedlenie jakiej miejscowości osadnikami, osadnictwo.
Kolonizacyjny, łć., przym. od Kolonizacja; komisja k-a w W. Ks. Poznańskim = skupująca majątki polskie i ułatwiająca Niemcom nabywanie ziemi polskiej.
Kolonizator, łć., dzielący majątek na kolonje i sprzedający je kolonistom.
Kolonizować, łć., obsadzać ziemię kolonistami, sprzedawać ją częściowo na kolonje.
Kolonja, łć., osada, małe gospodarstwo rolne, osada rolnicza w kraju mało zaludnionym; osada, zakładana poza granicami rodzinnego kraju w celu zbytu towarów, eksploatowania bogactw miejscowych, zsyłania przestępców i i t. p.; ogół osób tego samego zajęcia a. narodowości, mieszkających w danym mieście (k. Polaków w Wiedniu, k. malarzy itp.); letnia k. = miejscowość na wsi w miejscu zdrowotnym, do której wysyłają z miasta dzieci chorowite; k. w świecie zwierzęcym, roślinnym = gromada osobników tego samego gatunku, żyjących razem i z sobą złączonych.
Kolonjalny, łć., przym ud Kolonja; k-e towary, towary pochodzące z osad, t. j. z kolonji zamorskich; k. handel = towarami i produktami kolonjalnemi.
Kolońska woda, rodzaj perfum, mieszanina najlepszego spirytusu z olejkami: lawendowym, bergamotowym, pomarańczowym i goździkowym (od miasta Kolonja).
Kolor, łć., barwa, farba; maść (w kartach, u zwierząt), cera, pozór, wygląd, sposób widzenia rzeczy (w k-ze różowym — optymistycznie; w k-ze czarnym a. w ciemnych k-ach — pesymistycznie); k-y = rumieńce; zabarwienie, charakter, właściwość; wyraz, wyrazistość, malowniczość.
Koloratka, fr., kołnierzyk księży, spinany z tyłu szyi (fig.).
Koloratura, wł., artystyczne przyozdabiani śpiewu pasażami, trylami itp.
Koloraturowy, wł., przym. od Koloratura; k-a śpiewaczka = artystka, posiadająca rozwiniętą technikę wokalną.
Kolorować, Koloryzować, łć., pokrywać rysunek barwami, malować.
Kolorowy, łć., barwny.
Kolorymetr, łć., przyrząd do o-
