Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/571

 Kompasja, fr., współczucie, politowanie.

 Kompatrjota, łć., współziomek, rodak.

 Kompatura, łć., okładka książki, zeszytu.

 Kompendjum, łć., skrót, przewodnik. podręcznik, krotki zbiór.

 Kompensacja, Kompensata, łć., wyrównanie wzajemnych rożnie, należności i pretensji; wynagrodzenie.

 Kompensacyjny, Kompensyjny, łć., przym. od Kompensacja; wahadło k-e — p. Kompensator.

 Kompensator, łć., wahadło tak zbudowane, że, pomimo zmian temperatury, zachowuje długość jednostajną.

 Kompensować, łć., nagradzać za uszczerbek, wyrównywać, potrącać należności wzajemne.

 Kompetencja, łć., zakres czyjej wiedzy, upoważniający do wyrokowania o czym, znajomość rzeczy; k-e = płaca dożywotnia w zamian za dobra, przez rząd zabrane.

 Kompetent, Kompetytor, łć., człowiek kompetentny; współubiegający ś., współzawodnik, rywal.

 Kompetentny, łć., mający prawo rozstrzygać daną sprawę; świadomy rzeczy, biegły.

 Kompetować, łć., należeć z prawa.

 Kompilacja, łć., utwór literacki a. naukowy, którego treść zestawiona jest z ustępów innych dzieł.

 Kimpilator, łć., autor, układający dzieła nie samoistnie, lecz z prac innych autorów.

 Kompilować, łć., robić kompilację.

 Komplanacja, łć., układ pojednawczy, kończący spór.

 Komplanować, łć., prowadzić układy, pertraktować.

 Komplecik, zdr. od Komplet; mały zbiór, małe zebranie.

 Kompleks, łć., całość, skład, ogół, całokształt.

 Kompleksja, łć., budowa ciała; temperament, usposobienie.

 Komplemencista, łć., prawiący komplementy, pochlebnik.

 Komplement, Kompliment, łć., pochlebstwo, grzeczne słówka.

 Komplementować, łć., kogo: prawić komplementy, winszować mu.

 Komplet, łć., ogół osób potrzebnych do załatwiania jakiej sprawy: zupełność naznaczonej liczby; pełny zbiór jakich przedmiotów; całość; w teatrze: zapełnienie wszystkich miejsc przez widzów; pewna ilość uczniów a. uczennic, uczących ś. razem prywatnie.

 Kompleta, łć., ostatnie nabożeństwo wieczorne po nieszporach.

 Kompletny, łć., cały, zupełny, całkowity.

 Kompletować, łć., zbiór uzupełniać, dopełniać czyni całość, ułożyć w całość.

 Komplikacja, łć., powikłanie, splątanie, złożoność; zbieg różnorodnych okoliczności, plączących kwestję.

 Komplikować, łć., wikłać, gmatwać, utrudniać przez przyłączenie ś. czego.

 Kompliment — p. Komplement.

 Komplot, fr., sprzysiężenie, spisek, zmowa.

 Kompocik, zdr. od Kompot.

 Komponent, łć., pierwiastek, wchodzący w skład ciała złożonego.

 Komponować, łć., tworzyć, układać, snuć z wyobraźni dzieło sztuki; opowiadać rzeczy zmyślone; kłamać.

 Komportacja, łć., porozumienie ś.; przedstawienie dowodów.

 Komportować, łć., składać dowody. przedstawiać; k. ś. porozumiewać ś., znosić ś.

 Kompost, łć., nawóz z odpadków roślinnych i zwierzęcych, zmieszanych z ziemią, wapnem i t. p.