szynach a ciągnione końmi; k. (-ego), jeździec, posłaniec na koniu, żołnierz jezdny, kawalerzysta.
Konoid, Konojda, łć., ciało stożkowate.
Konopaczyć, Konopacić, utykać szpary w ścianach drewnianych konopiami.
Konopiasty, Konopiaty, podobny do konopi.
Konopiatka, gatunek gruszki.
Konopie (-i), blp., roślina z rodziny konopiowatych (fig.); włókna rośliny k-i, używane do wyrobu sznurów i płótna; wyskoczył jak Filip z k-i, właściwie: jak filip (t. j. zając) z k-i (t. j. z raju konopnego, gdzie bezpiecznie siedział), wyrwał ś. nie w porę ze swoim zdaniem.
Konopiowate rośliny, rodzina roślin kwiatowych dwuliściennych.
Konopniczek, ptak makolągwa.
Konopnik, powróz konopny.
Konopny, Konopiany, przym. od Konopie.
Konosament, Konosement, fr., ceduła handlowa, wystawiona przez kapitana statku handlowego, tycząca ś. przyjętych towarów; list frachtowy morski.
Konotatka, fr., notatka zapiska.
Konotować, łć. — p. Notować.
Konował, lekarz zwierząt, weterynarz; partacz, leczący bydło i konie; przen., zły lekarz.
Konrektor, łć., współzarządca szkoły.
Konsekracja, łć., poświęcenie chleba i wina podczas Mszy św; ceremonja poświęcenia kościoła, biskupa.
Konsekrant, Konsekrator, łć., kapłan, dopełniający konsekracji.
Konsekrat, łć., biskup, którego konsekrują.
Konsekrować, łć., wykonywać konsekrację, poświęcać uroczyście.
Konsekwencja, łć., następstwo, wynik logiczny, skutek danej przyczyny; zgodność wyniku z założeniem; postępowanie zgodne z zasadami.
Konsekwentnie, łć., logicznie.
Konsekwentność, łć., zgodność następnych myśli lub czynów z poprzedniemi, logiczność.
Konsekwentny, łć., wynikający z naturalnego porządku rzeczy, logiczny; zgodny w myślach i czynach z wyznawanemi zasadami.
Konsens, łć., przyzwolenie władzy, nadanie pozwolenia na prowadzenie przedsiębiorstwa, zgoda.
Konsensowy, łć., przym. od Konsens; k. rzemieślnik = nie należący do cechu a. prowadzący warsztat na mocy konsensu.
Konserwacja, łć., utrzymywanie czego w całości, w porządku, w dobrym stanie, ochrona przed zniszczeniem.
Konserwator łć. (forma ż. Konserwatorka), nadzorca, czuwający nad całością i dobrym stanem zbiorów sztuki, gabinetów naukowych, muzeów, pomników i t. p.; kustosz.
Konserwatorjum, łć., wyższa szkoła muzyczna.
Konserwatysta, łć., przeciwnik reform i postępu; zachowawca dawnych obyczajów, dawnych form politycznych; żart., ten, co skończył konserwatorjum muzyczne (forma ż. Konserwatystka).
Konserwatywny, łć., zachowawczy, przeciwny reformom.
Konserwatyzm, łć., dążenie do utrzymania istniejącego stanu rzeczy; niechęć ku wszelkiej nowości, zmianie, reformie w ustroju społecznym; zachowawczość.
Konserwować, łć., przechowywać, utrzymywać w całości, w dobrym stanie, ochraniać od zepsucia, zniszczenia.
Konserwy, łć., owoce, jarzyny,
