Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/583

 Konsumować, łć., spotrzebowywać, zużywać; spożywać; zajadać.

 Konsumpcja, Konsumcja, Konsumacja, łć., używanie jakiej rzeczy, połączone z jej użyciem, zniszczeniem; spotrzebowanie, spożycie; choroba, objawiająca ś. silnym wycieńczeniem ciała i upadkiem sił, uwiąd.

 Konsumpcyjny, Konsumcyjny, łć., przym. od Konsumcja; k. urząd = urząd do poboru opłaty od wódki i innych przedmiotów spożywczych na rzecz skarbu lub kasy miejskiej; to samo, co akcyza.

 Konsyderacja, łć., poważanie, szacunek, względy; rozważanie, wzięcie pod uwagę.

 Konsyderatka, fr., rodzaj dawnej spódnicy na fiszbinach.

 Konsyderować, łć., rozważać, obserwować.

 Konsygnacja, łć., wykaz, spis towarów powierzanych lub wysyłanych do sprzedania na rachunek wysyłającego; w wojsku: rozkaz, aby żołnierze nie opuszczali koszar i byli gotowi na każde zawołanie.

 Konsygnatarjusz, łć., ten, kto odbiera towar wysłany.

 Konsygnować, łć., wykazać, spisać; wysłać towary na sprzedaż; trzymać na pogotowiu wojsko w koszarach.

 Konsyljarz, łć. (forma ż. Konsyljarka), radca; lekarz, doktór medyc.; iron., nieproszony doradca.

 Konsyljum, łć., narada kilku lekarzy co do leczenia chorego.

 Konsystencja, łć., trwałość, moc; spójność, gęstość; postoj wojska, kwatera.

 Konsystorjalny, łć., dotyczący Konsystorza.

 Konsystorz, łć., władza duchowna i kancelarja do załatwiania spraw administracji duchownej i sądownictwa duchownego; narada pod przewodnictwem papieża.

 Konszachty, nm., tajemne porozumiewanie ś., układy, stosunki podejrzane.

 Kontagjum, łć., zaraza, zarazek.

 Kontakt, łć., zetknięcie ś., stosunek, łączność, związek.

 Kontaminacja, łć., zlanie się dwuch wyrazów w jeden.

 Kontaminować, łć., brać z innych autorów ich pomysły, wyrażenia i całe sceny.

 Kontekst, łć., zestawienie i porównanie logiczne części tekstu poprzedzających z następującemi; spójność myśli, związek mowy.

 Kontemplacja, łć., wpatrywanie się w co z zapomnieniem o zewnętrznym świecie; głębokie rozmyślanie, rozważanie; zatapianie się w rozpamiętywaniu zagadnień religijnych.

 Kontemplacyjny, łć., przym. od Kontemplacja; k. umysł = skłonny do rozważania, badania.

 Kontemplować, łć., rozważać, i rozpamiętywać.

 Kontempt, łć., wzgarda, hańba.

 Kontenans, fr., postawa, mina; pewność siebie, przytomność umysłu; humor; stracić k. = zmieszać ś., stracić pewność siebie.

 Kontent, łć., rad. zadowolony, wesoły.

 Kontenta, łć., to, co ś. w czym zawiera, treść, zawartość.

 Kontentacja, łć., zadowolenie, uciecha, radość; zadośćuczynienie, wynagrodzenie, dobrobyt.

 Kontentować, łć., zadowalać, sprawiać przyjemność, uciechę; k. ś., poprzestawać (na czym).

 Konterfekt, łć., portret, wizerunek, podobizna; obraz, wzór.

 Kontesa, fr., hrabina.

 Kontest, łć., przyświadczenie, dowód, zapewnienie.

 Kontestacja, łć., stwierdzenie, poświadczenie; spór, zaprzeczenie; zaświadczenie urzędowego doręczenia dokumentu.