Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/59

 Bączek, rurka pod osadą strzelby, w którą się stempel wsuwa.

 Bądź, sp., albo, lub; chociaż, choćby, bodajby, nawet; druga osoba trybu rozkaz, słowa: być.

 Bąk, gatunek ptaka brodzącego (fig.); owad z rzędu dwuskrzydłych (fig); zabawka dziecinna w kształcie kuli wydrążonej z nóżką, którą za pomocą sznurka wprowadzić można w szybki ruch wirowy, fryga, cyga (fig.); kobza; gatunek łódki o czterech wiosłach; błąd, omyłka, głupstwo; plotka, bajka, fałsz; człowiek nadęty, nadąsany; dzieciak; strzelać, zbijać B-ki = próżnować, trwonić czas, bruk szlifować.

 Bąkać, p. Bąknąć; słabo, niewprawnie czytać; niewyraźnie mówić.

 Bąknąć, nied. Bąkać, wydać głos podobny do bąkowego, zahuczeć, jak bąk; odezwać się półgębkiem, zamruczeć, burknąć, niewyraźnie odpowiedzieć.

 Be, nazwa litery B.

 Be! wykrz., fe! brzydko!

 Beatrycze (-y), rz. ż., ukochana, pani serca.

 Beatyfikacja, łć., zaliczenie przez kościół w poczet błogosławionych.

 Bebechy, blp., wnętrzności, kiszki, flaki; bety, pościel brudna; graty, manatki: wylatujące (niewszyte) kartki w książce, w aktach.

 Bebeszyć, patroszyć, wyjmować bebechy, wnętrzności.

 Bech, gw., nieznośny dzieciak.

 Bechtać, poduszczać, podburzać, jątrzyć przeciw komu, podbechtywać, mącić.

 Becić się, kompromitować się, zasypywać się, blamować się.

 Beczeć, jdtl. Beknąć; wydawać głos (owca, koza, łoś, jeleń, zając); głośno płakać, ryczeć z płaczu; fałszywie śpiewać, uderzyć w bek; przen. narzekać, biadać, ubolewać; odpowiadać za co.

 Beczka, miara rzeczy sypkich i płynów, 40 wiader (72 garnce); tonna; duże naczynie drewniane z klepek i obręczy (fig.); fasa, antał; B. morska — p. Boje; przen. człowiek otyły, grubas, brzuchacz, zdolny pić dużo; B. bez dna = utracjusz, marnotrawca, dziurawy worek; zacząć z innej B-ki = inaczej przemawiać, przejść do innego przedmiotu w rozmowie, z innej strony przedmiot omówić, innym tonem.

 Beczkowaty, kształtu beczki, okrągły, wydęty, pękaty; półkulisty (sklepienie).

 Beczkówka, klepka długości 30 cali.

 Beczułka, mała beczka, baryłka, antałek; przen. mała, tłusta, okrągła osoba.

 Bedel, Pedel, łć., woźny w zakładzie naukowym; kościelny, pilnujący porządku w kościele.

 Bedłka, rz. ż., rodzaj grzyba; rodzaj zapalenia wewnątrz ust.

 Bednarczyk, terminator bednarski.

 Bednarka — p. Bednarstwo.

 Bednarstwo, stan, fach, rzemiosło bednarskie, bednarka.

 Bednarz, rzemieślnik, robiący naczynia drewniane z klepek.