Kopfsztyk, Kopsztyk, nm., ozdoba rzeźbiona u góry (szafy, ramy i t. p.) (fig.).
Kopiasty, Kupiasty, nagromadzony w kupę, kształtu kupy; mający na sobie kupę czego, czubaty.
Kopica, wzgórek, nasypek, stożek, mała kopa, kopka zboża, siana.
Kopić, zbierać, składać w kopy.
Kopiec, kupa ziemi ukopanej w kształcie wzgórka; k-ce kretów = kretowiska; wzgórek, usypany na linji granicznej, znak graniczny; kurhan; (k. Wandy, Krakusa, Kościuszki); dół na zimowe przechowanie kartofli, buraków, rzepy i t. p. (zdr. Kopczyk).
Kopiejka, ros., moneta rosyjska = 2 groszom polskim.
Kopiejkowy, kosztujący kopiejkę.
Kopieniak, tur., opończa od deszczu bez rękawów.
Kopijnik, żołnierz, w kopję uzbrojony; ten, co robi kopje.
Kopista, łć., przepisywacz; przerysowujący; przen., naśladowca.
Kopja, łć., odpis z oryginału, dokument przepisany; wierne naśladowanie obrazu lub rysunku; w fotografji: odbitka otrzymana z negatywnego zdjęcia; lanca, spisa (f.).
Kopjał, łć., książka z bibułki do kopjowania listów i rachunków.
Kopjarjusz, łć., zeszyt a. książka zawierająca kopje listów, dokumentów.
Kopjatura, łć., kopjowanie, naśladownictwo.
Kopjorama, Kopjoramki, łć., przyrząd do przenoszenia fotografji ze szkła na papier.
Kopjować, łć., przerysowywać, przepisywać; robić odbitki z pisma a. rysunku za pomocą specjalnego atramentu i prasy; otrzymywać pozytywne zdjęcia z kliszy fotograficznej, wystawionej na działanie światła; naśladować.
Kopnąć, nied. Kopać; uderzyć nogą, wierzgnąć; k. ś. = popędzić, puścić ś., skoczyć.
Kopnia, ziemia zamarznięta, bez śniegu; czas bez śniegu podczas mroźnej zimy.
Kopnięcie, uderzenie nogą, brutalne odtrącenie.
Kopno, obfito w kopy (zboże).
Kopny, grunt, droga, grubo śniegiem niezmarzniętym a. piaskiem zawalona; służący do kopania.
Kopowy, przym. od Kopa: k-we płótno = płótno lekko blichowane, nie maglowane.
Kopr, Koper, w bot., roślina ogrodowa z rodz. baldaszkowatych (fig.).
Kopra, arab., orzech kokosowy.
Koprak, nm., naczynie miedziane kuchenne, kociołek miedziany.
Koprofagja, gr., stan chorobliwy, objawiający się pożeraniem kału.
Koprolit, gr., kał kopalny zwierząt jaszczurowatych, znajdowany w pokładach: paleozoicznym, mezozoicznym i trzeciorzędowym.
Koprowina, nm., miedziaki, pieniądze miedziane.
Kopsztyk — p. Kopfsztyk.
Kopulacja, łć., połączenie, złączenie; stosunek małżeński; powiązanie.
Kopulak a. piec Kopułowy, łć., piec murowany a. żelazny, wewnątrz ogniotrwały, do roztapiania surowca na odlewy żelazne.
Kopulasty, wł., podobny do kopuły, baniasty, wypukły, wydęty.
Kopulizacja, łć., w ogrodnictwie szczepienie drzew przez złączenie uciętej gałązki drzewa szlachetnego z płonką dziczki.
Kopulizować, łć., robić kopulizację.
