Kopuła, wł., sklepione przykrycie półkuliste budynku; dach półkulisty a. eliptyczny, dach baniasty (fig.).
Kopyciarz, Kopytnik, rzemieślnik, wyrabiający kopyta szewckie.
Kopyrtnąć, przewrócić; umrzeć, wyciągnąć kopyta.
Kopyść, młr., drewno długie, płaskie w końcu, do mieszania, rozcierania, gniecenia; łopatka; pędzel do smarowania smołą (zdr. Kopystka).
Kopytkowe, opłata za przejazd a. za przepędzenie bydła przez rogatki miejskie, rogatkowe.
Kopytkowy, przym. od Kopytko; zwierzęta k-e = rodzina zwierząt szczurowatych.
Kopytnia, łaty w deptaku, aby koń ciągnący, pewniej po nich stąpał.
Kopytnik, narzędzie żelazne do obrzynania kopyt; roślina z rodz. kokornakowatych (fig.).
Kopyto, część rogowa, otaczająca palec u zwierząt jednokopytnych (fig.); k-a rozdwojone = racice, racie (2 fig.); forma drewniana, na której szewc robi obuwie; wszyscy na jedno k. = wszyscy jednakowo licha warci, podobni do siebie; z k-a, nagle, i wnet, szybko, błyskawicznie.
Kopytochodne zwierzęta, zwierzęta ssące, stąpające na końcach palców, pokrytych kopytem.
Kora, wierzchnia powłoka drzew; wierzchnia warstwa niektórych organów ciała.
Korab, gr., okręt, arka Noego.
Koral, gr., zwierzę, zamieszkałe w morzach stref gorących, należące do jamochłonnych (fig.); ozdoba, zrobiona z koralowiny; paciorek koralowy; czerwona narośl na głowie i szyi niektórych ptaków: indyków, cietrzewi, głuszczów; kolor czerwony.
Koraliki, paciorki z korala.
Koralina, krzew z rodziny psiankowatych o pięknych czerwonych jagodach.
Koralowy, zrobiony z korala, czerwony jak koral.
Koralinit, Koralit, łć., koral gałęzisty skamieniały.
Koralowina, gr., twarda powłoka, wytwarzająca ś. na miękkim ciele zwierzęcia korala (czerwona, różowa, służy do wyroby różnych ozdób).
Koramizować, łć., podpisać dokument jako świadek lub jako współuprawniony.
Koran, Alkoran, arab., święta księga mahometan, zawierająca przepisy religijne, prawa, napomnienia, oraz liczne legendy.
Korba, nm., rączka do obracania koła a. wału (fig.); przyrząd w pedałach roweru, wprawiany w obrót. nogami jadącego.
Korbacz, tur., bicz rzemienny, harap, bykowiec.
Korbel, nm., przyrząd do łowienia raków.
Korcić, niecierpliwić, nie dawać pokoju, trapić, kusić; korci mnie = bierze mnie chętka.
Korcik, ang., zdr. od Kort; cienki lekki kort.
Korcowe, zapłata w młynie od zmielonego korca zboża.
Korczak, czerpak drewniany do wody, do zboża; szufla; k. a. korzecznik, młyn, którego zewnętrzne koło zaopatrzone jest w skrzynię; koło wodne nasiębierne.
Korczyk, zdr. od Korzec; dawna miara = ½ korca warszawskiego.
