Korporalny, łć., cielesny.
Korporał, łć., biała chusta płócienna, podkładana pod kielich i patenę oraz pod monstrancję.
Korporant, nm., członek korporacji.
Korpulencja, łć., otyłość, tusza.
Korpulentny, łć., mający dużo ciała; otyły, tęgi, tłusty.
Korpus, łć., część ciała ludzkiego od szyi do nóg; tułów, kadłub; oddział armji, złożony z wszelkiego rodzaju broni (złożony zwykle z 2 lub dywizji); szkoła wojskowa (k. kadetów, k. paziów); ogół oficerów, należących do pewnej broni; rodzaj czcionek: garmont; pudło fortepjanu; w budown.: główna środkowa część gmachu.
Korpuskularny, łć., w filoz., oparty na pojęciu atomu materialnego.
Korrozja, łć., wygryzienie, wyżarcie, zniszczenie.
Korsarstwo, wł., rozbójnictwo morskie.
Korsarz, wł., rozbójnik morski, pirata.
Korso, wł., kurs, bieg; tor wyścigowy; plac lub szeroka piękna ulica dla przejażdżki i publicznej zabawy pod gołym niebem; wystawna. przejażdżka w powozach wytwornych a. przybranych kwiatami w dzień na to wybrany.
Kort, ang., tkanina wełniana o nitce ukośnej, rodzaj sukna, nie mającego t. zw. barwy, cz. meszku, zwróconego w jedną stronę.
Kortezja, wł., dworactwo, nadskakiwanie.
Kortezjanin, fr., dawniej ksiądz, mający w kraju beneficja, a nie mieszkający w nim; pretendujący do godności w kraju tylko na mocy rozporządzeń dworu papieskiego; dworak, pochlebca.
Kortezy, hiszp., zgromadzenie stanów w Hiszpanji i dawnej Portugalji.
Korumpować, łć., psuć, demoralizować, przekupować.
Korund, nm., najtwardszy po djamencie kamień szlachetny, którego kilka odmian rozmaicie zabarwionych nosi rozmaite nazwy: szafir, rubin etc.
Korupcja, łć., psucie ś. ciał, gnicie; zepsucie moralne; demoralizacja; sprzedajność; przekupstwo.
Koruptor, łć., ten, co psuje innych, demoralizator.
Korweta, łć., mały szybki statek wojenny do rekognoskowania i posyłek, dziś nazywany krążownikiem (fig.).
Korybant, gr., kapłan Cybeli, bogini przyrody w staroż. Grecji.
Koryda, hiszp., walka byków; wyścigi, zapasy atletyczne.
Koryfejka, gr., solistka w balecie.
Koryfeusz, Koryfej, Koryfant, gr., kierownik i przewodnik choru greckiego; przewodniczący w chórach; solista w balecie; przen., znakomitość, człowiek wybitny w nauce lub sztuce.
Korygować, łć., poprawiać; poprawiać omyłki w korekcie przed wydrukowaniem; poprawiać strój instrumentu muzycznego.
Koryncki, przym. od miasta Koryntu; k. porządek: w architekturze styl, odznaczający się kolumną o kapitelu w kształcie kielicha, złożonego z liści akantu (fig.); k-a miedź = stop miedzi ze złotem i srebrem, wyrabiany w starożytności; k-e rodzynki a. korynty = małe czarne rodzynki.
Korytarz, wł., sień długa z drzwiami do przyległych pokoi, przej-
