Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/606

Ta strona została przepisana.

Krajka, odcięty brzeg od postawu sukna, zwykle koloru odmiennego od reszty tkaniny.

Krajobójca, zabójca kraju, ten, co zgubił kraj.

Krajobraz, widok okolicy; obraz, przedstawiający jaką okolicę, pejzaż.

Krajopis, opis okolic jakiego kraju; opisujący gieografję jakiego kraju.

Krajopisarstwo, opisanie kraju.

Krajowiec, mieszkaniec kraju, w którym oddawna mieszkali jego przodkowie; tubylec.

Krajowładca, władca jakiego kraju, panujący.

Krajowy, przym. od Kraj; dotyczący kraju, krajowi właściwy, w kraju wykonany, miejscowy, ojczysty.

Krajoznawczy, dotyczący krajoznawstwa.

Krajoznawstwo, zbiór wszelkich wiadomości o danym kraju

Krajzega, nm., piła okrągła: krąg stalowy z zębami na brzegach (fig.).

Krakać, wydawać głos właściwy krukowi albo wronie; skrzeczyć; k. na kogo = krzyczeć, wrzeszczeć, powstawać; wróżyć, przepowiadać nieszczęście.

Krakowiak, mieszkaniec okolic Krakowa (fig.); charakterystyczna melodja ludowa, śpiewana w tańcu; śpiew w tempie krakowiaka; utwór muzyczny w tymże duchu.

Krakowski, przym. od Kraków; kasza k-a = drobna kasza gryczana; kiełbasa k-a = kiełbasa z surowej polędwicy wieprzowej, suszonej; k-im targiem = za połowę ceny a. za cenę zniżoną; pas k. = szeroki pas skórzany z kółeczkami mosiężnemi; sukmana k-a = sukmana granatowa z czerwonym kołnierzem, cała ozdobiona wyszyciami i kółeczkami; k-a uprząż = uprząż polska i (z wysokiemi wystającemi rogami i suknami kolorowemi na chomątach, z kółeczkami i brząkadłami).

Kraków, pojechać do k-a = odbyć połóg, urodzić dziecko.

Krakus, żołnierz z lekkiej jazdy polskiej za Księstwa Warszawskiego i z czasów powstań (fig.).

Krakuska, czapka, używana przez krakusów i wieśniaków krakowskich, czerwona rogatywka z pawiem piórkiem.

Krakwa, ptak pletwonogi z rodziny kaczek, odmiana kaczek dzikich, ukazujących ś. w marcu.

Kralka, czes., karta do gry o dziesięciu oczkach, dziesiątka, dyska.

Kram, Kramnica, nm., sklep do sprzedaży drobnych towarów codziennego użytku; stragan, sklepik; przen., kłopot, zachód, ambaras; jaki pan, taki k. = taki ład, taki porządek.

Kramarka, forma żeńs. od Kramarz.

Kramarstwo, nm., kupczenie towarami drobnemi, drobny handel.

Kramarz, nm., kupiec, sprzedający częściowo drobne towary, drobny handlarz, przekupień.

Kramarzyć, nm., kupczyć, sprzedawać częściowo towary, produkty.

Krambambuli, nm., napój, złożony z gorącej wody, wódki, cukru i cytryny.

Kramik, sklepik z drobnemi towarami, szafka z takiemiż towarami.

Kramny, sklepowy; do sprzedania, kupny.

Krampon, fr., klamra.