ry winien komuś swoje wyniesienie.
Kreatyna, gr., związek chemiczny, znajdujący ś. w przetworach mięsnych.
Kreca, Krece, nm., opiłki, okruchy, resztki do stopienia lub pozostałe po stopieniu, szmelc.
Krecha — p. Kresa.
Krechtać, Krektać, skrzeczeć, rechotać (o żabie).
Kreci, przym. od Kret; robota k-a = podziemna, skryta, podstępna
Kreczot, Krzeczot, gatunek sokoła, zwany również białozorem.
Kreda, łć., skała biała: ziarnisty węglan wapnia, złożony z mikroskopowych skorupek otwornic; kruchy i miękki, używa się do pisania (fig.); na k-ę = na kredyt, na rachunek (zdr. Kredka).
Kredencerz, wł., sługa, mający nadzór nad kredensem; posługujący przy stole; podczaszy.
Kredens, łć., szafa z przyborami stołowemi, bufet (fig.); izba, w której stoi taka szafa, list wierzytelny, polecający, dokument przyznający
Kredka, łć., mały kawałek kredy, laseczka kredy; rodzaj miękkiego ołówka do rysunków, wyrabianego z delikatniejszych gatunków kredy, różnie zabarwionych pisze podwójną k-ą = dwa razy dług zapisuje; wziąć pod k-ę = obrachować; żyć z k-ą = oszczędnie; brać, dawać na k-ę = na rachunek, na kredyt.
Kredo, łć., dosł. wierzę; wyznanie wiary, skład apostolski; część Mszy, zawierająca odczytanie wyznania wiary; przekonanie stałe, niezachwiane; potrzebny jak Piłat w k. = wcale niepotrzebny, zbyteczny.
Kredować, łć., kredą znaczyć.
Kredowy, łć., przym. od Kreda; papier k. = bardzo biały, gładki, lśniący; białość k-a = podobna do kredy; k-a formacja = najnowsza z mezozoicznych, młodsza od jurajskiej, obfituje w kredę cz. węglan wapnia ziarnisty, powstały z muszelek otwornic (korzenionóżek).
Kredyt, fr., wiarogodność, zaufanie w przyszłą wypłacalność danej osoby; udzielanie pożyczki w gotówce, lub zwłoki w odbiorze zapłaty za wybrany towar; mieć k. = mieć zaufanie, wiarę u ludzi, dostawać z łatwością pożyczką lub towary na rachunek; przen., powaga, szacunek, zaufanie; na k. = na rachunek; k. osobisty: oparty na zaufaniu do osoby dłużnika i jego stanu majątkowego; k. rzeczowy: zabezpieczony zastawem; otwierać komu k. = dawać na rachunek; zamknąć k. = przestać dawać na rachunek; k. w buchalterji = strona, rubryka w księdze handlowej, w którą wpisują ś. wpłaty, należności = ma.
Kredytor, łć, wierzyciel.
Kredytować, fr., dawać na rachunek, pożyczać; zapisywać w księgach handlowych to, co się komu jest winnym, co mu się należy.
Kredytowy, przym. od Kredyt; k-e papiery = weksle, obligacje państwowe; k-e listy = listy zastawne i t. p.; k. instytucje = wydające pożyczki lub ułatwiające je, a także przyjmujące wkłady pieniężne i operujące nimi; k-we Towarzystwo = dające pożyczki na majątki ziemskie, na domy; k. list = za którym posiadający go może podnosić pieniądze do pewnej wysokości u adresata.
Kredytywa, nm., piśmienne pełnomocnictwo, udzielane posłom, wysłanym do innych państw; pismo wierzytelne, za którym mo-
