Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/619

Ta strona została przepisana.

Krustakologja, gr., łć., część zoologji o skorupiakach.

Krusz, grudka.

Kruszanka, kluseczki, zacierki.

Kruszcorodny, Kruszconośny, zawierający rudy kruszcowe (k. grunt).

Kruszcowy, metaliczny.

Kruszczyk, Kruszcze ziele, roślina z rodziny storczykowatych.

Kruszec, minerał, wogóle metal.

Kruszeć, stawać ś. kruchym, łamliwym; przen., pokornieć, żałować złego postępku.

Kruszon, fr., napój chłodzący z wina, soku, pomarańcz, cytryn z kawałkami lodu.

Kruszyć, robić kruchym; łamać, rozbijać na drobne kawałki, miażdżyć, drobić; przen., k. kopję o kogo, o co = bronić czyjejś sprawy; k. więzy, pęta = wybijać ś na wolność; korzyć, przywodzić do skruchy, wzruszać; k. ś., rozpadać ś. w okruchy; korzyć ś, żałować.

Kruszyna, odrobina, okruszyna, okruch; maleństwo (o dzieciątku); przen., troszka, źdźbło, odrobina; suche gałęzie, susz, roślina szakłak (zdr. Kruszynka).

Kruż, fr., dzbanek, kubek, kielich, czarka, czasza.

Krużganek, nm., kryty korytarz z kolumnami naokoło dziedzińca wewnętrznego (fig.); galerja, ganek; portyk, przysionek.

Krużka, ros., tygielek, miara rosyjska płynów = 3/5 litra.

Krużowaty, kędzierzawy.

Krwawiak, guz krwawy; wylew krwi do jamy w ciele.

Krwawiączka, krwawienie, krwotok niebezpieczny.

Krwawica, praca krwawa, trud ciężki; grosz ciężko zapracowany.

Krwawić, tracić krew; kaleczyć, ranić; rumienić, czerwienić; k. ś płynąć (o krwi), oblewać ś. krwią; ranić ś., kaleczyć ś.; czerwienić ś.

Krwawień, gatunek rudy żelaznej; w zool., gatunek skorupiaka.

Krwawik, gatunek pająka z rzędu toczących.

Krwawinek, owad chrząszczowaty, piłkowaty.

Krwawizna, plamy krwi.

Krwawnica, czerwona ruda żelazna; roślina z rodziny krwawnicowatych, krasnokwiat (fig.), k-e = rozszerzone żyły kiszki prostej, hemoroidy.

Krwawnicowate, Krwawnicowe rośliny = rodzina roślin dwuliściennych.

Krwawniczek, roślina z rodziny amarylkowatych.

Krwawnik, roślina z rodziny złożonych (fig.), w min., odmiana chalcedonu, koloru czerwonego.

Krwawo, przysł., od Krwawy, doprowadzone aż do rozlewu krwi; barwy krwi, czerwono (słońce zachodzi k.); ciężko, w pocie czoła (pracować).

Krwawy, przym. od Krew; zakrwawiony, krwią zbroczony, krwią naciekły (guz), zraniony a. raniący do krwi; połączony z rozlewem krwi, morderczy, zabójczy, śmiertelny (k. bój, k-a zemsta); krwawo-czerwony, koloru krwi; krwi chciwy, krwiożerczy; okrutny, zabójczy, srogi, niemiłosierny; przen., ciężki, mozolny (k-a praca); gorzki, bolesny (k-a rozpacz, k-e łzy).

Krwiakp. Krwawiak.

Krwień, owad skrzydlaty z rzędu piewikowatych.

Krwina, odwet krwawy.

Krwinki, ciałka krwi.