Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/62

wyższa; drążek myśliwski dla sokołów.

 Berma, fr., rz. ż., w fortyfikacjach odstęp poziomy między wałem a rowem służący do wzmocnienia nasypu (fig.).

 Bermyca, nm., rz. ż., duży futrzany kołpak wojskowy (2 fig.).

 Bernardyn, zakonnik reguły Św. Franciszka zreformowanej przez Św. Bernarda.

 Bernardynka, zakonnica reguły Św. Bernarda: gatunek tabaki.

 Bernardyński, przym. od Bernardyn.

 Berwiono — p. Bierwiono.

 Beryl, gr., glucyn, drogi kamień barwy zielonej, szmaragd, akwamaryn.

 Berżerka, fr., pasterka; gatunek krzesła i fotelu.

 Bestja, łć., rz. ź., zwierzę; potwór, zwierzę dzikie rozjuszone; przen. człowiek zły, zezwierzęcony, bydlę, łotr; żart. nicpoń, urwis.

 Bestjalny, przym. od Bestja.

 Bestwić, pobudzać do srogości, dzikości zwierzęcej, rozbestwiać, rozjuszać; podniecać lubieżność, roznamiętniać; B. ś. — p. Bestwieć.

 Bestwieć, Bestwić się, dziczeć, srożeć, rozbestwiać się, bydlęcieć, zwierzęcieć, oddawać się rozpuście, stawać się rozwiązłym.

 Bestyjka, rz. ż., zwierzątko, stworzonko; przen. żart. kobietka ładna, ponętna, zalotna.

 Bestyjstwo, hultajstwo, łajdactwo, szelmostwo, zgraja łotrów.

 Beszamel, fr., przyprawa do mięsa ze śmietany i jaj.

 Besztać, łajać, wymyślać komuś, lżyć.

 Besztanina, łajanie.

 Betel, roślina, której liście, zmieszane z orzechami palmy areki i wapnem, żują ludy połud. azjatyc.

 Beton, ang., masa z wapna hydraulicznego i żwiru szybko twardniejąca używana jako podkład pod Fundamenty, do wyrobu sztucznych płyt kamiennych i t. p.

 Bety, nm., blp., pierzyna, piernat, pościel puchowa.

 Bez, przyim., oznacza brak, nieobecność czegoś, wyłączenie; nie bez tego = zapewne.

 Bez (bzu), krzew dziko rosnący o liściach pierzastych i drobnych białych kwiatach o nieprzyjemnym zapachu; B. lilak, krzew ogrodowy o kwiatach wonnych, białych lub liljowych (fig.).

 Beza, fr., pianka z białek z cukrem miałkim ubita i upieczona.

 Bezbarwny, nie mający barwy, niekolorowy; przen. suchy, mdły, blady, nieożywiony, nie mający wyraźnego charakteru.

 Bezbożnik, żyjący bez religji, ateusz.

 Bezbożny, nie wierzący w Boga, ateuszowski, niereligijny, nie zachowujący przepisów kościoła.

 Bezbronny, nie mający broni, oręża, nieuzbrojony; słaby, bezsilny, nie mogący się bronić.

 Bezbrzeżny, nie mający brzegów, nie mający granic, nieograniczony, bardzo rozległy; niezmierny, niezmierzony, nieprzejrzany.

 Bezcelowy, nie mający celu, niepotrzebny, bez wytkniętego kresu.