nego; k. górny, minerał, skrystalizowana odmiana kwarcu (fig.); k-y, przedmioty, wyrobione z pięknego czystego szkła szlifowanego; zastawa stołowa z pięknego szkła, rzniętego; cukier w kryształach; przen., rzecz czysta, bez skaz; głos dźwięczny, czysty.
Kryształek, zdr. od Kryształ; w anat. soczewka oka.
Kryształowy, łć., przym. od Kryształ; podobny do kryształu; błyszczący, przezroczysty; cukier k. — p. Kryształ, przen., czysty, nieskalany, szlachetny (dusza k-a).
Kryterjum, gr., sprawdzian, probierz, wskazówki a oznaki, służące za podstawę do wydawania sądu o czymś; miara, za pomocą której oceniamy prawdziwość jakich poglądów a. twierdzeń.
Kryty, lm. od Kryć; ukryty, tajemny; nakryty, pokryty (k. dachówką).
Krytycyzm, łć., system filozoficzny Kanta, badający granice i warunki poznania prawdy; umiejętne odróżnianie prawdy od fałszu; skłonność do krytykowania.
Krytyczny, gr., wnikający w istotę rzeczy, ściśle roztrząsający; odróżniający prawdę od fałszu; szyderczy, uszczypliwy; znamionujący przesilenie, niebezpieczny; k-a temperatura gazu = temperatura, powyżej której gaz pod największym nawet ciśnieniem nie przechodzi w stan płynny; k. wiek = wiek człowieka przejściowy od młodości do starości.
Krytyk, gr., znawca, oceniający wartość dzieł sztuki i utworówliterackich; recenzent; przen., człowiek, widzący wszystko ze złej strony, ganiący chętnie.
Krytyka, gr., ocena wartości, sąd znawczy; nagana; dział piśmiennictwa, mający za cel roztrząsanie wartości utworów literackich, naukowych, sztuki i t. p.
Krytykować, gr., wydawać sąd o czym, oceniać; ganić.
Krywuła, lit., laska kapłańska, pastorał.
Kryza, nm., rodzaj kołnierza, noszonego na szyi, marszczonego lub suto fałdowanego (fig.).
Kryziasty, Kreziasty, nm., pomarszczony jak kryza.
Kryzować, marszczyć, fałdować, karbować; rzeźbić.
Kryzys, gr., przesilenie, stan rzeczy, poprzedzający zwrot ku dobremu lub ku złemu; stan niebezpieczny; przełom choroby, przesilenie.
Krzaczasty, obfity w krzaki; rozrosły, rozłożysty, gałęzisty.
Krzaczek, zdr. od Krzak.
Krzak, Krzew, Krzewina, roślina drzewiasta o pniu już od dołu rozgałęzionym (zdr. Krzaczek).
Krząkać — p. Chrząkać.
Krząkała, ciągle chrząkający.
Krząp, zagięcie kości ogonowej.
Krzątać się, zabiegać około czego, chodzić skrzętnie koło czego, uwijać ś.
Krzątanina, ciągłe krzątanie ś., bieganina.
Krzęcina a. Szanta, roślina z rodziny wargowych.
Krzciuk, Kciuk, paluch, palec wielki u ręki; palec tylny u nóg ptasich.
Krzeczot — p. Kreczot.
Krzektać, Krzekotać, wrzeszczeć, skrzeczeć, jak sroka.
Krzem, pierwiastek niemetaliczny z gromady węgla.
Krzemek, związek krzemu z jakim innym pierwiastkiem.
Krzemian, sól kwasu krzemowego.
Krzemienisty, kamienisty (droga, grunt); podobny do krzemienia, skamieniały.
Krzemienny, Krzemieniowy, przym. od Krzemień; (w archeologji) o-
