Kumostwo, Kmotrostwo, łć., powinowactwo skutkiem trzymania dziecka do chrztu; przen., braterstwo, przyjaźń, stosunek poufały; zbiór, kum z kumą a. kumowie.
Kumoter, łć., kum.
Kumpie, litew., wędlina, szynka wieprzowa (niegotowana).
Kumpan — p. Kompan.
Kumulacja, łć., nagromadzenie, połączenie, skupianie; piastowanie naraz dwuch urzędów.
Kumulator, łć., zbiornik.
Kumulować, łć., nagromadzać, skupiać, łączyć.
Kumys, tat., napój musujący, wyrabiany z fermentującego mleka klaczy.
Kuna, zwierzę ssące drapieżne, z rodziny tej samej nazwy (fig.); w lm. k-y, futro kunie; k. a. kunica, w dawnej Polsce, opłata, wnoszona przez dziewkę, idącą za mąż do innej wsi; obłąk żelazny (klamra, zawiasa i t. p.) do różnego użytku; k. a. kunica, słup z kółkiem żelaznym, wkładanym dawniej na szyję winowajcom, wystawionym na pręgierz; przen., dyby, niewola.
Kundel, Kondel, Kundys, pies podwórzowy a. owczarski, wiejski pies pospolity (f.) (zdrobn. Kundelek); przen., głupiec, nicpoń, niezdara.
Kundman, nm., stale kupujący w jednym handlu, stały odbiorca danego producenta.
Kundszaft, nm., świadectwo rzemieślnicze; patent; klijentela.
Kundys — p. Kundel.
Kuniec, choroba drzew: kłąb splątanych pączków a. gałązek, narośle; gniazdo kunie.
Kunigas, litew., książę litewski.
Kunikuł, łć., kanał, ściek.
Kunktacja, łć., zwlekanie, ociąganie się, przedłużanie układów.
Kunktator, łć., rozmyślnie zwlekający, ociągający ś., powolny w działaniu, namyślający się.
Kunktować, łć., zwłóczyć, powolnie działać, przewlekać sprawę, układy.
Kunsthendler, nm., handlujący dziełami sztuki; właściciel tak zwauego salonu sztuki.
Kunstkamer, nm., to samo, co muzeum; zbiór przedmiotów sztuki.
Kunszt, nm., sztuka, umiejętność, rzemiosło artystyczne.
Kunsztmistrz, nm., artysta, sztukmistrz; kuglarz, magik.
Kunsztowny, nm., wyrobiony z poczuciem sztuki, artystyczny, misterny, sztuczny.
Kunsztyk, nm., dzieło sztuki.
Kupa, wielka ilość rzeczy razem zwalonych, gromada, stos, sterta; gromada ludzi, rzesza, tłum; wielka ilość, mnóstwo; w k-ie = razem, jedno obok drugiego; do k-y = razem, w jedno miejsce; wziąć kogo w k-ę = ukrócić, powściągnąć; wziąć ś. w k-ę = zabrać ś. gorliwie, wytężyć wszystkie siły.
Kupalnocka, Kupała, ukr., obrzędy w noc św. Jana; sobótka.
Kupalny, przym. od Kupała.
Kupcowa, forma ż. od Kupiec; żona kupca, handlarka.
Kupcówna, córka kupca.
Kupczyć, prowadzić handel, handlować; dla zysku coś poświęcać, frymarczyć czym.
Kupczyk, drobny kupiec, subjekt, pomocnik kupiecki w handlu drobnym, w sklepie żydowskim.
Kupela, łć., tygielek z popiołu kostnego, w którym odbywa się kupelacja.
Kupelacja, łć., wydzielanie srebra i złota z aljażów przez stopnienie ich z glejtą w kupeli.
