Kusajda, człowiek małego wzrostu, kuso ubrany.
Kusak, ptak z rzędu kur; chrząszczowaty owad o ciele wydłużonym (fig.); k-ki, zapusty, ostatki.
Kusiciel (forma ż. Kusicielka), ten, co kusi, podbudza, zachęca do złego.
Kusić, wystawiać na próbę, doświadczać; wzbudzać chętkę; k. ś. o co = próbować co osiągnąć, ubiegać ś.
Kusiuchny, Kusiutki, Kusiuteńki, bardzo kusy, króciuchny.
Kuso, krótko, k. z nim, źle, kiepsko, krucho.
Kusso, abis., sproszkowane kwiaty drzewka abisyńskiego tejże nazwy, należącego do rodziny różowatych: lekarstwo na tasiemca.
Kuster, nm., rodzaj jesiotra.
Kustodja, łć., straż; zajęcie kustosza, kustoszostwo, jego kancelarja; szafka na drogocenne przedmioty; część prowincji, zawiadywanej przez prowincjała.
Kustosz, łć., w zakonach reguły św. Franciszka przełożony nad kilku klasztorami, stanowiącemi kustodję; kanonik, zarządzający probostwem katedralnym: urzędnik, pilnujący zbiorów sztuki, zawiadujący bibljoteką i t. p.; u dołu stronicy w dawnych książkach drukowana pierwsza sylaba albo pierwszy wyraz, rozpoczynający następną stronicę; cyfry porządkowe (dawniej kolejne litery abecadła), drukowane na pierwszej, niekiedy i na trzeciej stronicy każdego arkusza, inaczej: sygnatura.
Kusy, mały, krótki, krótko ubrany, krótko obcięty, z obciętym ogonem a. nie mający wcale ogona; przen. niewielki, szczupły, skąpy; lud. djabeł.
Kusz, fr., stawka w grze.
Kusza, duża ryba morska z gatunku żarłaczy — p. Młot.
Kusza, fr., rodzaj łuku do strzelania, naciąganego lewarem (fig.); machina oblężnicza do ciskania kamieni, balista.
Kuszący, ten, co kusi.
Kuszcz, ukr., krzak, krzew.
Kuszetka, fr., kozetka, sofka.
Kusznik, Kuszownik, Kuszarz, daw. żołnierz strzelający z kuszy.
Kusztyk, kielich a. czarka o jednej nóżce kulawej, kulawka (zdr. Kusztyczek).
Kuśnierz (forma ż. Kuśnierka), nm., rzemieślnik podszywający ubranie futrem ze skór zwierzęcych; gatunek chrząszcza skórnika.
Kuśtygać, Kuśtykać, zapadać na nogę, kuleć, sztykutać.
Kuśtyk, Kuśtyga, część ręki obcięta bez dłoni i palców, kikut; kulawy, kulas, koślawiec.
Kuta, nm., habit, ubiór zakonny.
Kutas, tur., ozdoba wisząca ze sznureczków albo nici w rodzaju pędzla, kwast, kwaścik.
Kuter, ang., jednomasztowy statek nadbrzeżny i rybacki (f.); łódź boczna okrętu wojennego.
Kuternoga, pogardl., człowiek chromy, kulawy.
Kutja, ukr. — p. Kucja.
Kutner, nm., kosmatość sukna, barchanu, kosmatość na roślinie.
Kutnerować, nm., podnosić kutner na suknie, kosmacić, nastrzępiać.
Kutnerowaty, nm., podobny do kutneru, kosmaty.
Kutwa, skąpiec, sknera, dusigrosz.
Kutwić, skąpić, skąpiąc zbierać po trochu pieniądze.
