Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/646

Ta strona została przepisana.

powy, kontuar (fig.); skrzynka do rznięcia sieczki; skrzynia do zboża w młynie.

Ladaco, coś lichego, nędznego; lada jak, byle jak, aby zbyć, licho, źle; człowiek nic dobrego, nicpoń, nędznik.

Ladacznica, kobieta złych obyczajów, rozpustnica, nierządnica.

Ladajaki, byle jaki, pierwszy lepszy, jakibądź, jakikolwiek, zły, nędzny, lichy, niewiele wart, kiepski, marny, pospolity, powszedni.

Ladajako, byle jak, jakbądź, jakkolwiek; nieporządnie, niedbale, źle, aby zbyć, marnie, kiepsko, licho.

Ladajakość, nędzota, lichota, mała wartość czego, partactwo.

Ladan, gr., żywica z niektórych gatunków roślin, lipożywica.

Ladra, nm., łachmany; skóra w rodzaju woru do pompy.

Ladron, fr., dziki pęd na drzewie.

Ladrowanie, nm., okrycie zbrojne, pancerz całkowity na konia lub człowieka, pełna zbroja (fig.).

Ladrowany, nm., okryty zbroją, pancerzem, pnącerny (rycerz, rumak l.).

Ladsztok, nm., stempel u strzelby.

Lady (ledi), ang., pani, dama wyższego stanu w Anglji.

Lafa, pers., płaca miesięczna a. roczna, żołd, pensja.

Lafirynda, pogardl. kobieta myśląca tylko o wystrojeniu ś. i nie pilnująca domu i gospodarstwa, kobieta czułostkowa, romansowa; kokieta strojąca ś. niezręcznie, przesadnie, na pokaz.

Lag, wł., błoto, moczar, sapowiska.

Laga, gruba laska — p. Lacha.

Lagier, nm., osad, formujący ś. w beczce przy fermentacji wina; roztwór solny, w którym trzymają śledzie; skład (towarów); obóz, obozowisko.

Lagrować, nm., piwo = dać mu ś. odstać w lodowni.

Lagrowy, nm., przym. od Lagier; l-e piwo, na lagrze robione; piwo l-e = wystałe, leżak; l-e szkło = grubsze szkło, wyrobione z lepszej masy szklanej, używane na szyby.

Laguna, wł., płytki moczar a. jezioro, ciągnące się wzdłuż brzegu morza (fig.); jezioro wewnątrz atolu.

Laicyzacja, gr., usunięcie jakiej instytucji z pod wpływu zarządu duchowieństwa.

Laik, gr., braciszek zakonny, nie mający wyższych święceń; przen., człowiek nieobeznany z jaką nauką lub sztuką (forma ż. Laiczka).

Lais, Laisa, fr., w starofrancuskiej i staroangielskiej poezji nazwa pieśni; śpiewanie przy dźwięku instrumentów strunowych; okrzyk śpiewny, refren, przyśpiew w pieśniach pobożnych (np. „Kyrie elejson”).

Lajbik, nm., kaftanik, stanik kobiecy; krótki mundur wojskowy.

Lak, pers., stopiona mieszanina różnych żywic, służąca do pieczętowania; roślina ozdobna z rodz. krzyżowych (fig.).

Laka, arab., mieszanina jakiego barwnika z gliną, z solami cynowemi i innemi substancjami, służąca do wyrobu farb przezroczystych; guma żywiczna z Indji Wschodnich, czerwono-brunatna, jasna i przezroczysta; piękny werniks chiński.