bucień (fig.); barwnik, używany do prania bielizny, błękit berliński, farbka.
Lazurować, łć., malować na błękitno.
Lazurowy, łć., błękitny, modry, niebieski.
Lazuryt, łć., lazurowy kamień, minerał, z którego otrzymuje się farbę błękitną.
Lazy (-ów), wł., giesty komiczne; wogóle mimika.
Lażować, nm., folgować, pobłażać, w grze w karty = bić niższą kartą zamiast wyższą; impasować.
Ląc (lęże, lągł) — p. Lec; l. ś. — p. Lęgnąć się.
Ląd, powierzchnia ziemi suchej, w przeciwstawieniu do powierzchni wodnej (jechać l-em i wodą); znaczny obszar ziemi, niepoprzerywany morzami, kontynent, część świata, brzeg rzeki, jeziora, morza i t. d.
Lądować, nm., przybijać do lądu, wysiadać na ląd; występować z brzegów (o wodzie), wylewać (podczas powodzi).
Lądowiec, mieszkaniec lądu.
Lądowy, przym. od Ląd.
Ląg (lęgu), wylęganie; wszystkie jaja, wysiadywane jednocześnie przez dane ptactwo.
Leader — p. Lider.
Leberwurst, nm., kiełbasa z wątroby.
Lebioda, rośl. z rodz. komosowatych (fig.).
Lebiodka, zdr. od Lebioda; l. a. Macierzyca, roślina z rodziny wargowych; l. biała — p. Mięta.
Lec (legnę, ległem), położyć ś.; rozłożyć ś. (obozem); paść, upaść; l. w grobie = umrzeć, poleć, zginąć (l. śmiercią mężnych).
Lech, bret., obelisk celtycki — p. Menhir.
Lecha, zagon, grzęda; większy obszar gruntu; pas zboża, który żniwiarz powinien zżąć; polana.
Lecieć, wznosić się na skrzydłach (o ptakach, owadach itp.); wogóle unosić ś. w powietrzu, pędzić, biec szybko; śpieszyć się, spiesznie coś czynić; szybko upływać (czas leci); być szybko, z pośpiechem wykonywanym; padać, walić ś., zlatywać, przewracać ś, rozpadać ś., rozlatywać ś.; w pośpiechu wszystko z rąk leci = wypada; pot leci = spływa; ubranie ze mnie leci = spada; woda leci = płynie, wylewa ś.; l. z nóg = upadać; leci z garnka = przelewa ś. przez wierzch, kipi; l. na coś = pożądać, dążyć usilnie do osiągnięcia czego, rwać ś. do czego.
Leciuchno, lekko, powoli, delikatnie.
Leciuchny, Leciutki, Leciutenki, bardzo lekki.
Leciwy, niemłody, podstarzały, podeszły.
Lecz, spój., a, ale, atoli, jednak.
Leczenie, rzecz. od Leczyć; kuracja.
Lecznica, specjalny zakład, przeznaczony do leczenia chorych, sanatorjum, uzdrowisko.
Lecznictwo, nauka leczenia, medycyna.
Leczniczy, przeznaczony do leczenia, leczący, uzdrawiający, lekarski.
Lecznik, roślina z rodziny liljowatych, podlistnik.
Leczyć, starać się przywrócić zdrowie, uzdrawiać, kurowac; przen. usuwać jakiekolwiek braki i niedomagania, naprawiać; l. ś., poddawać się leczeniu.
Lederwerki, nm., pasy rzemienne, noszone przez żołnierzy przez ramię, utrzymujące tornister i ładownicę (fig.).
Ledwie, Ledwo, z trudnością,
