Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/684

Ta strona została przepisana.

wać kogo, żeby go zwolnić chwilowo; czynić połączenie dwu rzeczy mniej szczelnym, mniej spoistym.

Luzszajba, nm., koło ruchome na wale transmisyjnym, na które zsuwa ś. pas z innego koła, gdy to nie ma być czynne.

Luźno, Luźnie, nm., przysł. od Luźny; wolno, nieściśle, obszernie, swobodnie.

Luźny, nm., będący bez uprzęży (o koniu), idący luzem; źle przymocowany, nieszczelnie osadzony; przestronny, obszerny, swobodny, wolny; niepołączony, niepowiązany; przen., rozluźniony, niezbyt surowy.

Lwi, przym. od Lew; l-a mina = groźna, l-a siła = wielka siła; l-e serce = odważne, mężne; l-a część = największa część; w bot., l-a paszczęka a. paszcza, a. wyżlin, roślina z rodziny trędownikowatych (fig.); l-a łapa — p. Gwiazdosz.

Lwica, samica lwa (fig.); przen., elegantka, modnisia; kobieta podbijająca mężczyzn śmiałością obejścia ś. w towarzystwie (l. salonowa).

Lwię (-ęcia), Lwiątko, szczenię lwie.

Lwiogon, rośliny z rodz. wargowych (fig.).

Lwisko, ogromny, niezgrabny lew.

Lyddit, łć., mieszanina kwasu pikrynowego z nitrocelulozą, materjał wybuchowy.

Lysol, Lizol, łć., płyn ciemnobrunatny, mazisty, otrzymywany z dziegciu i ługu potasowego, używany do dezynfekcji.

Lża, można; nie lża, jeno... nie można inaczej, jak...

Lżej, st. wyż. od Lekko; łatwiej.

Lżejszy, st. wyż. od Lekki.

Lżyciel, ten, co lży, obraża, znieważa kogoś.

Lżyć kogo, znieważać słowami, obrzucać obelgami, urągać, wymyślać komu.






Ł


Ł, 13 ta litera w alfabecie; spółgłoska przedniojęzykowa twarda.

Łabędzi, Łabędziowy, przym. od Łabędź (puch ł.), śnieżno biały, miękki, delikatny; czysty, nieskalany; szyja ł-dzia = biała, pięknie wygięta; pieśń ł-dzia = ostatnia przedśmiertna pieśń, czyjś ostatni utwór literacki.

Łabędziątko, pisklę łabędzie.

Łabędzik, puszek do pudru z puchu łabędziego.

Łabędź, duży ptak płetwonogi, żyjący dziko a. hodowany w ogrodach (ł. biały, europejski; ł. czarny, australijski, fig.); nazwa gwiazdozbioru na północnej kuli nieba.

Łabudać, ciułać; zbierać coś z wielkim trudem; uzyskiwać coś z trudnością.

Łach, Łachman, nm., zdarty kawałek jakiejś tkaniny; szmata, gałgan; podarte, zniszczone ubranie; w lm. wogóle ubranie, bielizna, zwłaszcza w znaczeniu żartobli-