Łaskawy, przychylny, życzliwy, wyrozumiały, łagodny, pobłażliwy, miłosierny; niezbyt ostry, niedokuczliwy (ł. wyrok, ł-e powietrze); miły, sympatyczny, wdzięczny; bezpłatny, ł. chleb = bezpłatne utrzymanie dożywotnie; siedzieć gdzie na ł-ym chlebie = być rezydentem, gracjalistą; swojski, obłaskawiony (o zwierzętach); Ł. Panie! (w listach i przemówieniach) = sposób tytułowania bez okazywania zbytniego uszanowania.
Łaskodawca, dający, wyświadczający łaskę, obdarowujący łaskami.
Łaskotać — p. Łechtać.
Łaskotki, Łachotki, Łaskotanie, pobudzanie do śmiechu przez dotykanie ciała w miejscach wrażliwych.
Łaskotliwy, wrażliwy na łaskotanie, bojący ś. łaskotania.
Łaskun, zwierzę ssące drapieżne, z rzędu żbikowatych.
Łasować, być łasuchem, łakomcą, wyjadać coś ukradkiem przez łakomstwo.
Łasuch, łakomy na przysmaczki, lubiący łasować.
Łasy, człowiek, lubiący smaczne potrawy i łakotki; apetyczny, smaczny, wzbudzający pożądliwość.
Łasza, w zool., zwierzę ssące drapieżne, palcochodne (fig.).
Łaszczyć się, łakomić ś., znęcać ś. na co.
Łaszenie się, przymilanie się.
Łaszt, nm., miara towarów sypkich = 3,840 litrom; waga okrętowa = l,865 klgr.
Łata, nm., cienkie a długie drzewo tarte a. wyciosane; żerdzie na płoty, na dach pod gonty, pod dachówkę; krokiewka, listwa.
Łata, kawałek materjału, przyszyty do ubrania a. obuwia na miejscu dziurawym; o zwierzętach: plama odmiennej barwy na sierści; ł. na ł-cie = zniszczona suknia, łachman, gałgan; same dziury i ł-y = nic nie warte; brat ł. = szlachcic — prostak, dobry towarzysz, skromny i dobroduszny; laik; przypiąć ł-ę a. łatkę = obmówić kogoś, uszczypnąć (słowami).
Łatać, wstawiać łaty w zniszczonym, dziurawym ubraniu albo obuwiu, reperować; ł. biedę = dawać sobie z trudem radę; ł. komu skórę = bić; ł-na zgoda = jaka taka zgoda, z trudem utrzymywana.
Łatanina, robota łatania, ubranie a. obuwie łatane, zniszczone; zła, nędzna, niedbała robota, partactwo, tandeta; zbieranina.
Łatek, biedak, nędzarz, oberwaniec.
Łatka, zdr. od Łata; mieszczuch, udający pana; przypiąć komu ł-ę = obmówić go w sposób uszczypliwy, dokuczyć mu.
Łatr, nm., miara bryły, długości i powierzchni, sążeń (ł. drzewa = sążeń drzewa).
Łatwiuchny, Łatwiutki, Łatwiuteńki, Łatwiusieńki, bardzo łatwy.
Łatwopalny, łatwo zapalający ś., palny.
Łatwość, rzecz. od Łatwy; mieć ł. do czego = być zdolnym do czegoś; ł. w obcowaniu z ludźmi = układność towarzyska, zgodność.
Łatwowierny, dający łatwo w siebie wszystko wmówić, dający każdemu i każdej rzeczy wiarę.
Łatwy, niezbyt trudny, nie przedstawiający trudności; zrozumiały, jasny, przystępny (styl ł.); gładki, układny, dobrze wychowany, towarzyski ł. w obcowaniu z ludźmi = łagodny, spokojny, dobrotliwy; ł. do czego, skory, pochopny (ł. do zwady, do bójki).
Ława, sprzęt do siedzenia, zło-
