Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/696

Ta strona została przepisana.

ski, ł. nadworny); ł. królewski = nadleśniczy w puszczy Niepołomickiej.

Łowczyc, syn łowczego.

Łowczyna, żona łowczego.

Łowczyni, forma ż. od Łowca (Djana ł. = bogini myśliwstwa).

Łowić, chwytać czworonogi, ptaki, ryby (ł. w sieci, na wędkę, w samotrzaski, pułapki a. w jakikolwiek inny sposób); polować; przen., ujmować, zniewalać, zjednywać, kusić; wydrwiwać, ośmieszać; chwytać co w lot (ł. uchem); przed niewodem ryby ł. = cieszyć ś. zawczasu; w mętnej wodzie ryby ł. = korzystać z zamieszania, z nieczystego interesu; ł. ś., dać ś. schwytać, być łapanym.

Łowiecp. Łowca.

Łowiecki, myśliwski.

Łowiectwo, nauka i sztuka łowienia i bicia zwierząt, myśliwstwo; łowy, polowanie.

Łowik, owad dwuskrzydły krótkorogi (f.).

Łowisko, miejsce, gdzie urządzają i prowadzą łowy; puszcza; część stawu, skąd po spuszczeniu wody wybiera ś. ryby.

Łowny, zdolny do łowów; łatwy do złowienia, na którego polują (zwierzęta ł-e: las ł. = las, w którym zwierzyna znajduje ś. w obfitości).

Łowyp. Łów.

Łoza, gatunek wierzby (fig.); witka, rózga; chłosta.

Łozina, gatunek wierzby; drzewo łozowe a. witki łozowe.

Łozówka, ptak wróblowaty z rodziny gajówek.

Łoże, sprzęt do leżenia, sypiania dla człowieka; ł. małżeńskie = symbol pożycia małżeńskiego, stanu małżeńskiego; dziecko prawego lub nieprawego ł-a = zrodzone w małżeństwie lub poza niem; separacja od stołu i ł-a; ł. boleści = choroba; być na śmiertelnem ł-u = być blizkim śmierci; ł. pośmiertne = trumna; (w rzece) łożysko, koryto; osada strzelby, kolba; podstawa armaty, laweta; obsada kamienia, koła, czopa i t. d.

Łożnica, łoże, łóżko; izba sypialna, sypialnia.

Łożyć, wydawać, wydatkować pieniądze na jakiś cel; obracać na co fundusze, poświęcać, nie oszczędzać; ł. koszt na co a. na kogo; ł. czas = obracać go na co, poświęcać, tracić go na jakiś cel.

Łożysko, miejsce leżenia, legowisko; ł. rzeki = koryto; w medyc., ciało okrągławe, płaskie, obfite w naczynia krwionośne, do macicy wewnątrz przypięte, za pomocą którego płód żywi ś. krwią matki — p. Łoże, p. Legowisko.

Łożyszcze, w anat., zrazy albo płaty, z których składa ś. łożysko; guzy, służące do połączenia macicy z pępowiną i błonami płodu.

Łódka, Łódeczka, zdr. od Łódź; zagłębienie w muszli ucha; ł. u balonu = kosz, uwieszony na sznurach u balonu dla pomieszczenia ludzi, narzędzi, ciężarów i t. p. (fig.).

Łódkarz, wioślarz, przewoźnik.

Łódź, kłoda wydrążona a. podobny przyrząd z desek, bali, do przewożenia po wodzie za pomocą wioseł; czółno, barka, bat (fig.); przen., ł. Piotrowa = kościół katolicki.

Łój, tłustość zwierzęca; wydzielina i zawartość gruczołków łojowych skóry.

Łów, chwytanie, strzelanie zwierza, polowanie; częściej: łowy, polowanie, szczególnie na grubego zwierza; obława.