Majorat, łć., porządek spadkowy, według którego dziedziczy najstarszy syn; majątek, dziedzicznie przechodzący na najstarszego syna.
Majordom, fr., Major domus, łć., marszałek dworu; we Francji tytuł pierwszego urzędnika państwowego za czasów Merowingów.
Majoren, łć., prawnie pełnoletni.
Majorytet, łć., większość głosów, przewaga.
Majoryzować, łć., nadużywać przewagi, jaką daje większość liczebna (na sejmach i t. p.).
Majownik, chrabąszcz majowy; w bot., m. a. majówka, konwalijka, pstroczek, roślina z rodziny liljowatych (f.).
Majowy, przym. od Maj; nabożeństwo m-e = odprawiane codziennie w maju na cześć N. M. P.; konstytucja m-a = reforma polityczna i zpołeczna w Polsce, uchwalona na posiedzeniu Sejmu Czteroletniego w dniu 3 maja 1791 r.; prawa a. ustawy m-e = ustawy, ograniczające prawa kościoła katolickiego w Niemczech, uchwalone w maju 1873 r. przez sejm pruski; zielony, jasno-zielony (kolor m.); pokryty majem, t. j. zielonemi gałęźmi i liśćmi.
Majówka, wycieczka zamiejska w maju a. wogóle wiosną lub latem, połączona z zabawą, tańcami i t. p.; m. a. maik, gatunek chrząszcza z rodziny miękkoskrzydłych (fig.).
Majówkować, urządzać majówki a. uczestniczyć w nich.
Majówkowicz, uczestnik majówki, gorliwy zwolennik majówek.
Majster, łć., biegły w swojej sztuce, mistrz; rzemieślnik samodzielnie prowadzący roboty; przełożony nad czeladnikami i terminatorami w fabryce, warsztacie; m. cechowy = najwyższy tytuł uzdolnienia, przyznawany przez cech; m. klepka, m. psuj = nieumiejętny rzemieślnik, fuszer; człowiek niezręczny, psujący wszystko, czego się dotknie; przen., filut, frant, człowiek przebiegły; mistrz, zuch, zręczny.
Majsterek, zdr. od. Majster.
Majsterski, Majstrowski, przym. od Majster; wyborny, doskonały; po m-ku = po mistrzowsku, doskonale.
Majstersztyk, nm., przedmiot trudny, wyrobiony wzorowo, składany jako dowód uzdolnienia rzemieślnika przy wyzwolinach; przen., utwór mistrzowski, arcydzieło.
Majsterzyngier, nm. — p. Meistersinger.
Majstrostwo, Majsterstwo, nm., zajęcie majstra, stopień majstra; zbior., majster z żoną.
Majstrować, nm., być majstrem, robić coś nieumiejętnie, źle naprawiać; dłubać, psuć.
Majtać, siedząc poruszać nogami w powietrzu; wywijać nogami, kiwać (wozić djabła).
Majtek, hol., fachowy posługacz w służbie okrętowej, na statku handlowym a. wojennym, marynarz (fig.).
Majtki, hol., krótkie spodnie, szczegól. dziecinne a. kobiece, kalesony.
Majtnąć, nied. Majtać; machnąć, kiwnąć, zakołysać, przechylić, rzucić.
Majuskuły, duże litery: MAJUSKUŁY.
Mak, roślina polna i ogrodowa z rodziny makowatych (fig.); kwiat
