ruchomości; w leczn., m. kość — p. Martwak; w druk., m. pagina = stronica, na której nie powtórzono tytułu dzieła, tylko z liczbą kolejną; m-e drzewo = ścięte; zwiędły, suchy, uschły (ręka m-a); rzecz., m. (-ego), człowiek umarły, nieboszczyk; m-a pokrzywa — p. Jasnota.
Martyngał, fr., przyrząd z rzemyków, powstrzymujący zadzieranie łba przez konia (f.).
Martyrolog, gr., autor żywotów męczenników.
Martyrologja, Martyrologjum, gr., dzieje życia i śmierci męczenników, ułożone porządkiem miesięcy i dni; przen., historja czyjego życia pełnego udręczeń.
Marucha, niedźwiedź.
Maruda, Marudziarz, fr., człowiek długo i powoli wykonywający jakąś czynność a. spóźniający ś. z jej wykonaniem, nudziarz, guzdrała, grzebała; gawędziarz, gaduła, pleciuga, bajarz; bałamuctwo, mitręga, strata czasu.
Maruder, fr. — p. Maroder.
Maruderka, Maruderstwo, fr., bałamucenie, opóźnianie ś., ociąganie się.
Marudnie, ospale, opieszale, powoli.
Marudny, fr., powolny, nudny, żmudny, mitrężny (m-a robota); leniwy, opieszały, ospały; zrzędny, gderliwy.
Marudzić, fr., powoli robić, przewlekać, ociągać ś., guzdrać ś., nudzić, grymasić, gadać nudno i rozwlekle; gderać, zrzędzić; grymasić wskutek choroby (o dziecku); bredzić w gorączce.
Maruna, roślina z rodziny złożonych, bertram, bertramowiec (fig.) (zdr. Marunka).
Mary (mar), nm., nosze, na których noszą nieboszczyków do grobu; pójść na m. = umrzeć; wolę cię widzieć na m-ach = umarłym; przen., upadek, zguba; śmierć, zgon.
Marymoncki, odnoszący się do Marymontu, a zwłaszcza szkoły rolniczej w Marymoncie; m-a mąka = wyrabiana w tamtejszych młynach, przednia mąka pszenna; paniczyk z m-iej mąki = pieszczoch, elegant, mamusi synek, delikacik; figura m-a = rodzaj figury w mazurze.
Marymontczyk, łć., wychowaniec szkoły rolniczej w Marymoncie; gospodarz postępowy, który ukończył szkołę marymoncką; żart., delikacik, pieszczoch, elegant.
Maryna, basetla, kontrabas.
Marynarka, wł., ogół okrętów wraz z uzbrojeniem i załogą, oraz wszelkie urządzenia w związku z siłami morskiemi handlowemi i wojennemi, należące do jednego państwa; flota; ubranie męskie górne krótkie, bez stanu, kurtka (fig.).
Marynarkowy, wł., przym. od Marynarka (ubranie); garnitur m. = złożony z marynarki, spodni i kamizelki.
Marynarski, wł., właściwy marynarce a. marynarzowi; ubranie m-ie, garnitur m. = takim krojem, jak noszą marynarze, t. j. z podwijaną bluzą i szerokim, wykładanym kołnierzem, odsłaniającym szyję.
Marynarstwo, wł., umiejętność sztuki żeglarskiej, żeglarstwo.
Marynarz, wł., żeglarz, żołnierz na okręcie, na statku, we flocie.
Marynata, wł., mięso, ryby, owoce, jarzyny i t. p., przechowywane w occie z korzeniami.
Marynista, łć., malarz scen morskich a. widoków morza.
