Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/74

Ta strona została uwierzytelniona.

Bizun, kańczug, batóg (fig.); w lm. plagi, bicie.

Biżuterja, fr. klejnoty, wyroby jubilerskie.

Bla! wykrz., brzydko, nieładnie.

Blacha, nm., cienka płyta metalu walcowanego, kutego lub lanego (B. kuchenna); B. biała = B. żelazna cynowana; B. na piersi = pancerz, kirys; blaszany znak na piersiach, na czapce.

Blacharnia, zakład wyrobu przedmiotów blaszanych, warsztat blacharski.

Blacharski, przym. od Blacharz.

Blacharstwo, rzemiosło blacharskie.

Blacharz, rzemieślnik, robiący naczynia z blachy; pokrywający dach blachą.

Blachmal, nm., piana żużlowata na roztopionym metalu; przen. — oczy blachmalem zaszły = zamgliły się.

Blachownia, zakład wyrobu blachy.

Blachownica, maszyna do ciągnięcia blachy; blacha na piersi, pancerz, kirys.

Bladaczkap. Blednica.

Bladawy, nieco blady.

Bladnąć, Blednąć, Blednieć, stawać się bladym, tracić rumieńce; tracić barwę jaśniejszą, płowieć, blaknąć.

Bladolicy, mający cerę bladą.

Bladość, cera blada; barwa blada.

Blady (st. wyż. Bledszy), pozbawiony barwy jaskrawszej, zbliżony do białego, białawy; człowiek B. = mający cerę twarzy pozbawioną rumieńca, mizerny; wyblakły; przen. rozcieńczony, podobny do barwy wody; bezbarwny, mdły, czczy, pozbawiony energji, żywotności.

Blaga, fr., udawanie w celu samochwalstwa; pyszałkowatość, mydlenie oczów, kłamstwo.

Blagier, fr., łgarz, samochwalca, pyszałek.

Blagować, udawać w celu samochwalstwa, łgać, kłamać.

Blajwasp. Blejwas.

Blaknąć, Blakować, nm., płowieć, pełznąć, stawać się bladym, tracić blask, kolor żywszy.

Blakowny, łatwo płowiejący, puszczający (o materjale); zmieniający się w pewnych porach roku (kolor włosów u zwierząt).

Blamanż, fr., rodzaj kremu migdałowego.

Blamować, fr., wstydzić, ośmieszać, kompromitować; B. się = ośmieszać się, kompromitować się.

Blanki, zębate wycięcia wierzchołków murów i wież (fig.); rodzaj gzemsu; palisada, belki na sztorc wbite w ziemię stanowiące ogrodzenie.

Blankiet, fr., papier czysty z wydrukowanym nagłówkiem, z rubrykami; gotowy druk z miejscami pustemi do wypełnienia.

Blanko (in blanko), wł., weksel lub pełnomocnictwo nie napisane, ale mające już podpis wydającego, wystawiającego lub żyranta; B. kredyt = otwarty kredyt.

Blankować, sprzedawać papiery procentowe, których się nie posiada.

Blansz, fr., bielidło, biała farba do nadawania twarzy białej cery.

Blanszować się, nacierać twarz bielidłem.

Blasfemja, gr., bluźnierstwo.

Blask, promień światła, jasność, światłość; połysk; B. oczu = żywość, wyrazistość, ogień oczu; przen. — chwała, świetność, splendor, okazałość.

Blaszanka, naczynie blaszane.

Blaszany, zrobiony z blachy.

Blaszka, zdr. od Blacha; cieniut-