muzyki, nauka o ozdobnikach muzycznych.
Meljoracja, łć., ulepszenie, poprawa; w rolnictwie poprawienie własności gruntu.
Meljoracyjny, łć., pozostający w związku z meljoracją (kredyt m., roboty m-e).
Meljorować, łć., ulepszać, powiększać.
Meljoryzm, łć., pogląd, według którego świat dąży ku lepszemu.
Melodja, gr., śpiew, nuta jakiej pieśni, jakiego utworu muzycznego; szereg następujących po sobie tonow, stanowiących śpiew jednogłosowy główny, któremu towarzyszyć mogą inne tony, tworząc razem kompozycję muzyczną czyli śpiew wielogłosowy; miłe brzmienie głosu, melodyjność; przen., miłe zestawienie barw, przedmiotów, harmonja.
Melodramat, gr., utwór sceniczny z muzyką i śpiewami, treści sensacyjnej, pełen efektów jaskrawych i silnie dramatycznych.
Melodramatyczność, Melodramatyzm, gr., rzewność, łzawość a. sensacyjność, znamionujące melodramat; obfitość łatwych efektów.
Melodromatyczny, gr, rzewny, uczuciowy, sensacyjny.
Melodyjka, gr., łatwa melodja, śpiew, piosenka, arja.
Melodyjny, gr., śpiewny, dźwięczny, przyjemnie brzmiący, miły dla ucha, harmonijny.
Melodyka, gr., teorja prowadzenia, rozwijania melodji.
Melodykon, gr., narzędzie muzyczne, klawiszowe, o miechu i pedałach, wydające za pomocą nich głos organowy (fig.); organki, fisharmonja.
Melograf, gr., przyrząd do zapisywania nut podczas grania albo śpiewu.
Meloman, gr., miłośnik muzyki.
Melomanja, gr., zamiłowanie muzyki, oddanie ś. jej z zapałem.
Melon, łć., owoc ogórka melona i sama roślina (f.); arbuz, bania.
Melonik, łć., mały melon; kapelusz pilśniowy męski twardy, z główką półkulistą.
Melonowiec, łć., roślina zwrotnikowa z rodziny melonowcowatych (fig.); drzewo melonowe, figowiec.
Melopea, Melopeja, gr., śpiew, pieśń; u starożytnych: sztuka tworzenia i wyśpiewywania melodji.
Melotypja, gr., drukowanie nut ruchomemi czcionkami.
Melszpejz, nm., legumina parzona z mąki, mleka i jaj; wogóle: legumina, przeważnie mączna.
Melzupa, nm., zupa z mąki.
Mełamed, Melamed, hebr., nauczyciel w chederze żydowskim, szkolnik.
Membrana, łć., błona; skóra wyprawna do pisania, pergamin; dowód urzędowy na pergaminie.
Memłać, Memlać, Mamlać, mącić, kłócić, mieszać, robić nieporządek; miąć, gnieść; jeść niezdarnie z powodu braku zębów, żuć; gadać niewyraźnie, bełkotać.
Memoary, fr., pamiętniki.
Memorabilja, łć., fakty, godne zapamiętania.
Memorandum, łć., ku pamięci; książka, w której notuje ś. rzeczy do zapamiętania; w dyplomacji: nota ważniejszego znaczenia; zawiadomienie.
Memorjał, łć., pamiętnik; pismo, w którym poruszono, rozwinięto i uzasadniono jaką myśl, wręczane władzom lub monarchom dla zwrócenia uwagi na dany przedmiot; w kupiectwie: księga notat, księga podręczna.
