faktami z doświadczeń wynikającymi.
Metempsychoza, gr., w wierzeniach ludów starożytnych: wędrówka dusz, przechodzenie dusz po śmierci z jednego ciała w drugie.
Meteor, Meteorolit, gr., nazwa przemijających zjawisk powietrznych (grad, śnieg, zorza, halo, tęcza, miraż i t. p.); w ściślejszym znaczeniu kula ognista, gwiazda spadająca, meteorolit, aerolit (f.); przen., człowiek, który niespodzianie przybył (przyszedł, przyjechał) i oddalił ś. po krótkim pobycie (jakby znikł); człowiek znakomity, który wcześnie pozyskał rozgłos i młodo umarł.
Meteorognozja, gr., nauka o stanie powietrza i jego zmianach.
Meteorograf, gr., narzędzie, zapisujące automatycznie zjawiska powietrzne; uczony, badający i opisujący zjawiska atmosferyczne.
Meteorografja, gr., opis stanu powietrza i jego zmian.
Meteorolit, gr. — p. Meteoryt.
Meteorolog, gr., znawca i badacz meteorologji.
Meteorologiczny, gr., przym. od Meteorologja; m-e instytucje, obserwacje, stacje, instytucje, obowiązane czynić i notować spostrzeżenia, dotyczące temperatury, ciśnienia i wilgotności powietrza, siły i kierunku wiatrów, zachmurzenia i barwy nieba, częstości i obfitości opadów atmosferycznych i t. d.
Meteorologja, gr., nauka o zjawiskach powietrznych, o stanie powietrza i warunkach, od których zależy pogoda.
Meteoroskop, gr., przyrząd do szybkich spostrzeżeń, dotyczących drogi, przebieganej przez gwiazdy spadające, granic światła zodjakalnego, zórz biegunowych i t. d.
Meteoroskopja, gr., obserwacje stanu powietrza i zmian, w nim zachodzących.
Meteoryczny, gr., pochodzący z przestrzeni świata, nagły, niespodziewany, szybko przemijający.
Meteoryt, gr., drobne ciało niebieskie, które, spotkawszy w biegu atmosferę ziemską, zapala ś. w niej wskutek tarcia, pęka z hukiem; czasami spada na ziemię jako bryła kamienna lub żelazna.
Meternich, człowiek przebiegły, frant, filut, szalbierz (m. baba = kobieta przebiegła, dyplomatka).
Metoda, gr., sposób postępowania według wyrozumowanego planu, wiodący do osiągnięcia określonego celu, zwłaszcza w badaniach naukowych i nauczaniu; sposób, porządek działania, postępowania, myślenia; podręcznik do nauki języków obcych, łączący naukę wyrazów, frazesów i gramatyki, rodzaj rachunku prawdopodobieństwa, zastosowany do oceniania wielkości błędów, popełnionych przy ścisłych pomiarach.
Metodolog, gr., badacz metodologji, piszący o jej treści.
Metodologja, gr., część logiki, nauka o metodach, które stosować należy, aby krytycznie prowadzić badania naukowe.
Metodyczny, gr., zgodny z metodą, zgodny z powziętym planem postępowania.
Metodyk, przestrzegający pewnej metody.
Metodyka, gr., wykład metody; ogół wskazówek i prawideł, właściwych danej metodzie; umiejętne stosowanie jej.
Metodysta, gr., członek angielskiej sekty protestanckiej.
Metojki, Meteki, gr., w starożytnej Grecji: cudzoziemcy, osie-
