Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/749

z trzech, rodzajów gramatycznych, rzeczownik m. = rzeczownik rodzaju męskiego; rym m. = zgodność końcówek wyrazów jednogłoskowych; po m-u = jak mężczyzna, w sposób właściwy mężczyźnie (przebrana po m-u = w ubranie męskie); przen., po m-sku = mężnie, wytrwale, dzielnie, jak na mężczyznę przystało.

 Męskość, męstwo; wiek męski, dojrzałość cielesna.

 Męstwo, wiek męski, męskość, dojrzałość; odważne znoszenie cierpień; siła ducha, odwaga, wytrwałość, dzielność, mężność.

 Męt, Męty, wszystko, co mąci przezroczystość płynów, cząsteczki stałe, zawieszone w płynie, osad, gąszcz, zgręzy; niejasność, nieczystość, fałsz, brud; przen., m-y społeczne = pijacy, zbrodniarze, złodzieje, rabusie, nierządnice, wogóle wyrzutki społeczeństwa.

 Mętnieć, tracić przejrzystość, mętnym się stawać.

 Mętny, mętów pełny, zanieczyszczony mętami, nieklarowny; nieprzezroczysty; zamglony, pozbawiony blasku (m-e spojrzenie); niejasny, zawiły, niezrozumiały, wątpliwy; w m-ej wodzie ryby łapać = wdać ś. w nieczysty interes, korzystając z niedopilnowania, z zamieszania a. z niezgody.

 Mętować, w zabawie dziecięcej wymawiać pewne wyrazy (formułę) zwracając ś. za każdym wyrazem kolejno do uczestników zabawy aż do ukończenia formuły; ostatni wyraz wskaże osobę wybraną (na ślepą babkę, na cenzurowanego i t. p.).

 Mętwa, Męcina, lekarstwo płynne, zawierające w sobie proszek nierozpuszczalny.

 Mężatka, kobieta zamężna (zdr. Mężateczka).

 Mężczyzna, człowiek dojrzały płci męskiej; przen., człowiek mężnego charakteru (bądź m-ą, nie babą = bądź mężny).

 Mężnieć, mężczyzną ś. stawać, na mężczyznę wyrastać, dojrzewać; rozrastać ś., nabierać ciała, sił, wyglądu tęgiego, stawać ś. słusznym; stawać ś. mężnym, dzielnym, odważnym.

 Mężny, odznaczający się męstwem, nieustraszony, waleczny, odważny, dzielny; przen., silny, tęgi, rozrosły, barczysty.

 Mężobójca, zabójca, morderca.

 Mężobójczyni, zabójczyni własnego męża.

 Mężobójstwo, zabójstwo, morderstwo; zabójstwo własnego męża.

 Mężowski, do męża należący, mężowi właściwy (rząd m., władza m-a); brat m. = szwagier; siostra m-a = szwagierka; bratowa m-a = szwagrowa; żart., m. pociąg kolei żelaznej = dogodny dla mężów, odwiedzających rodzinę na letnim mieszkaniu i powracających do miasta.

 Mężulek, Mężulo, Mężulko, Mężuś, pieszcz. od Mąż.

 Mgiełka, zdr. od Mgła.

 Mgleć, mgłą ś. zaćmiewać, stawać ś niewyraźnym, majaczyć — p. Mdleć.

 Mglić, mgłą oblekać, robić mglistym, niewyraźnym, zaćmiewać; m. ś. napełniać ś. mgłą, zasłaniać ś. mgłą. stawać ś. mniej wyraźnym, zaćmiewać ś.; mgli ś. = jest mgła w powietrzu.

 Mglisto, jest mgła, pełno mgły; przen., jak przez mgłę, niewyraźnie, niejasno, niezrozumiałe; bezbarwnie.

 Mglisty, Mgławy, pełen mgły (dzień m., powietrze m-e); z mgły utworzony a. do mgły podobny (obłoczek m.); zamglony, jak przez mgłę widziany, niewyraźny, mgły; mętny, niejasny, przyćmiony, niezrozumiały.

 Mgła, para wodna, unosząca ś.