ka płytka, błonka, płatek, powłoczka: płaska rozszerzona część liścia.
Blat, nm., płyta; płaska i cienka tafla (deska, blacha, deszczułka); płaska strona u narzędzi ostrych.
Blazgonić, gadać niedorzeczności, nieprzyzwoitości.
Blazgoń, głupi i sprośny w mowie.
Blech, Blich, blechowanie; miejsce, gdzie bielą płótno, bielnik.
Blecharz, ten, co płótno bieli; pilśniarz.
Blechować, Blichować, płótno bielić.
Blednąć — p. Bladnąć.
Blednica, Bladaczka, choroba kobiet, powstająca z niedokrwistości.
Blednieć — p. Bladnąć.
Bledszy — p. Blady.
Blejtram, nm., rama, na którą naciąga się płótno, głównie do malowania (fig.).
Blejwas, nm., blm., biel ołowiana.
Blekot, roślina jadowita z rodziny baldaszkowatych; (fig.): B. cz. Lulek, roślina jadowita z rodziny psiankowatych.
Blenda, nm., minerał o wyglądzie niemetalicznym, będący związkiem siarki z metalem (B. cynkowa i in.).
Blich, Blichować — p. Blech, Blechować.
Blichtr, nm., mamiący blask, połysk; ułuda, pozór, szych, fałsz.
Blin, ros., rodzaj ciasta smażonego na patelni.
Blindaż, fr., osłona z belek robót fortyfikacyjnych; pancerz okrętowy.
Blizki (st. wyż. Bliższy), niedaleki, nieodległy, mało odległy; mający wkrótce nastąpić; krewny, pokrewny; należący do czyjegoś otoczenia; B. sercu = drogi, ukochany.
Blizko (st. wyż. Bliżej), przysł. od Blizki; niedaleko, prawie, ledwie, niemal, tuż tuż; B. przyimek = obok, nieopodal czego, w pobliżu; bliżej niż dalej = bliżej końca niż początku.
Blizkość, małe oddalenie, niewielka odległość.
Blizkoznacznik, wyraz posiadający zbliżone znaczenie, synonim.
Blizkoznaczny, mający zbliżone, podobne znaczenie, synonimowy.
Blizna, szrama, plejzer, ślad zagojonej rany na ciele; ślad zarosłego zacięcia na drzewie; ślad krzywdy, rany moralnej, ślady ciosu; miejsce na łodydze lub gałęzi po opadłym liściu; na słupku kwiatowym szparka, w którą wchodzi pyłek kwiatowy (f.).
Bliższy — p. Blizki.
Bliźni, każdy człowiek względem drugiego.
Bliźniak, Bliźnię (w lm., B-ęta), przez tę samą matkę jednocześnie z drugim na świat wydany; dwojaki, dwa garnuszki razem zlepione.
Bliźnięcy, przym. od Bliźnię.
Bloczek — p. Blok.
Blok, nm., kloc, drzewo grube nieociosane; krążek kolisty ruchomy do przesuwania sznura lub łańcucha (fig.); przyrząd do podnoszenia ciężarów; kluba; B. a. Bloczek, pewna ilość kartek u góry sklejonych, odrywających się, przeznaczonych do notatek.
