Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/752

Ta strona została skorygowana.

rząca wnętrze soczystych a. mięsistych owoców niektórych roślin.

Miąższy, zawierający ścisły miąższ, gruby, masywny.

Michałek, zły duch, djabeł, szatan; w lm., drobnostka, głupstwo, błahostka, drobiazg; manatki, bagaże, graty, tobołki; mieć m-i w głowie = mieć głupstwa w głowie, być niespełna rozumu, być warjatem.

Miczman, arab., kadet marynarki, najniższy stopień oficerski w marynarce.

Midrasz, hebr., dosł.: zbadanie, wykład prawa mojżeszowego.

Miech, wór, worek, torba; przyrząd z desek i skóry do dmuchania na ogień w celu rozniecania ognia przez dopływ większej ilości powietrza; do wpychania powietrza w piszczałki organów (fig.) (m. kowalski, m. w organach); rodzaj narzędzia muzycznego, kobza, dudy; pudło aparatu fotograficznego o ściankach rozciąganych; piasek a. kamienie ukryte pod wodą, a. w czasie małej wody widzialne, haki, nożyce; błam (m. kotów, m. popielic); dymać m-ami przy organach = kalikować; sapie jak m. kowalski = bardzo głośno; dudy w m. = stracić na minie, spokornieć, stulić uszy.

Miechodmuch, żart., dmący miechami w organy; organista, dławiduda.

Miechowaty, workowaty.

Miechowita, kanonik grobu Pańskiego, rycerz tegoż grobu; bożogrobca, bożogrobiec.

Miechownica, Miechunek, roślina z rodziny psiankowatych, workowiśnia, wiśnia żydowska.

Miecić, celować do czego, czyhać na co — p. Miotać.

Miecz, broń sieczna i do kłócia, kord (f.); wogóle broń, oręż; krewni po m-u = krewni ojca, krewni z linji męskiej; m. Damoklesa = groźne a bliskie niebezpieczeństwo; m. duchowny = klątwa; postawić kwestję na ostrzu m-a = wystąpić stanowczo, bezwzględnie; zniszczyć kraj m-em = wojną; prawo m-a = prawo przemocy; w bot., roślina z rodziny kosaćcowatych, tuczeniec.

Miecznik, ten, co robi miecze i wogóle broń białą; płatnerz; w daw. Polsce urzędnik, noszący miecz monarszy, tytuł honorowy; zool., ryba oścista, cierniopromienna, z rodziny tej samej nazwy, włócznik, ostropysk (f.).

Mieczowy, do miecza ś. odnoszący; kawalerowie m-i, zakon m. = zakon rycerski niemiecki w Inflantach.

Mieczowaty, podobny do miecza.

Mieczyk, mały miecz; w bot., roślina z rodziny kosaćcowatych, liljowy korzeń (fig).

Mieć, posiadać co, rozporządzać czym, nie być bez czego; m. miejsce = mieć zajęcie płatne, posadę; m. pieniądze, m. rozum, m. trzy lata, m. kłopoty, m. długi, m. łaski, m. grzech; m. zasługi = położyć je; m. powodzenie = cieszyć ś. powodzeniem; m. zdrowie = być zdrowym; m. wątpliwość = nie być pewnym, wahać ś.; m. głowę na karku = być rozumnym, rozważnym, nie dać ś. oszukać; m. serce = być czułym, litościwym, współczuć; m. czas = nie być zajętym; radbym m. = chciałbym; m. udział = brać udział; m. kogo na karku = być zmuszonym utrzymywać go, znosić go; m. co do siebie = posiadać coś wrodzonego; m.