tać ś., wikłać ś.; m. ś. do kogo, do czego, w co = wtrącać ś., wdawać się.
Mieszaniec, dziecko małżeństwa mieszanego; człowiek pochodzący z rodziców różnych narodowości a. ras; zwierzę, pochodzące ze zmieszania różnych gatunków; w bot., gatunek lnicy; roślina z rodziny sumaka.
Mieszanina, przedmioty, gatunki, rzeczy z sobą zmieszane; gmatwanina, zamęt, zamieszanie, rozgardjasz; w chem., mechaniczne połączenie dwuch a. więcej ciał, nie połączonych między sobą chemicznie; w fiz., m. oziębiająca = śnieg, pomieszany z solą kuchenną a. innemi solami, sprowadzająca obniżenie temperatury; w mat., reguła m-a = w arytmetyce sposób, za pomocą którego dochodzimy wartości mieszaniny kilku rzeczy różnowartościowych.
Mieszanka, różne rośliny, zasiane na jednym polu, posiew mieszany, trzęsionka; pasza dla bydła, z różnego zboża a. z różnej słomy; nasiona zmieszane różnych traw; ziarno mieszane dla ptaków; w med., lek płynny, powstały ze zmieszania dwu a. więcej lekarstw, mikstura.
Mieszany, powstały z mieszania; pociąg m. = mający wagony osobowe i towarowe; małżeństwo m-e = zawarte między osobami różnych wyznań a. narodowości; reguła m-a — p. Mieszanina; linja m-a = częścią prosta, częścią krzywa; chór m-y = złożony z mężczyzn i kobiet; druk m. = różnorodny; posiew m. — p. Mieszanka; rytm m. = różnorodny; mowa m-a = makaroniczna.
Mieszczanin, mieszkaniec miasta; obywatel miasta; człowiek, należący do stanu mieszczańskiego.
Mieszczanka, Mieszczka, forma żeńs. od Mieszczanin.
Mieszczański, odnoszący ś. do mieszczanina, do życia mieszczan, miejski.
Mieszczaństwo, prawo i przywileje mieszczan; stan miejski; zbior., mieszczanie, stan trzeci, burżuazja.
Mieszczuch, człowiek przywykły żyć tylko w mieście, nie umiejący obyć ś. bez wygód życia miejskiego; człowiek o wszystkich wadach i śmiesznościach mieszkańca miasta; pogardl., burżuj, łyk, łyczak.
Mieszek, mały miech ręczny do rozdymania ognia (fig.); sakiewka, woreczek do pieniędzy; przen., pieniądze, majątek (chudy mój m. = nie mam pieniędzy); w bot., torebka nasienna u kwiatów; łożysko nasion, łagiewka.
Mieszkać, mieć miejsce pobytu, mieć mieszkanie, przebywać stale a. czasowo; m. przez miedzę, przez ścianę = sąsiadować; m. kątem = odnajmować od kogo część pokoju; m. na kupie = gnieździć ś.; bawić ś. długo, bałamucić, marudzić.
Mieszkalny, taki, w którym można mieszkać (dom m., kraj m.).
Mieszkanie, miejsce, gdzie się mieszka, dom, lokal, w którym ś. mieszka; m. pańskie = duże, wykwintnie urządzone; m. wojskowe = kwatera; m. dla uczni = stancja; przen., przybytek, pobyt; przebywanie; marudztwo, ociąganie ś.
Mieszkaniec, ten, co mieszka, stale gdzie przebywa, lokator (forma ż. Mieszkanka); obywatel; w lm. m-ńcy = ludność.
Mieszkaniowe, dodatek do pensji urzędnikom na opłacenie komornego; podatek mieszkaniowy.
Mieszkaniowy, przym. od Mieszkanie; dotyczący mieszkania; po-
