m. zmysłowa = popęd lubieżny; m. platoniczna — p. Platoniczny; m. ślepa = na nic nie bacząca; m. własna = ambicja, samolubstwo; na m. Boga, a. na m. Boską! = jeśli kochasz Boga!; zamiłowanie czego (m. prawdy, spokoju, zgody); rodzaj tytułowania (Wasza m. = Waszmość; Jej m. = jejmość; Jego m. = jegomość; Ich m-e = ichmoście; Jego Królewska m. = Jego Królewska Mość).
Miłośnica, Miłośniczka, kochanka, nałożnica.
Miłośniczka, kobieta mająca zamiłowanie do czego, amatorka — p. Miłośnica.
Miłośnictwo, zamiłowanie do czego, amatorstwo.
Miłośnie, z miłością.
Miłośnik, człowiek zamiłowany w czym, mający w czym upodobanie, lubownik, zwolennik, amator (m. sztuk pięknych, nauk, muzyki); wielbiciel, czciciel, zalotnik; w bot., roślina z rodzaju amarantu, proso tureckie.
Miłować, ogarniać miłością, kochać; m. ś., kochać siebie, kochać ś. nawzajem; mieć do czego zamiłowanie, upodobanie.
Miły, miłość wzbudzający, przyjemny, powabny, luby, uroczy, sympatyczny, godny miłości, drogi, pożądany; upodobany, wybrany; każdemu życie m-e = każdy chciałby żyć; dla m-ego spokoju = byle nie narażać ś. na niepokoje, na przykrości; m. (-ego), rzecz., mężczyzna ukochany, kochanek, narzeczony, mąż.
Mim, łć., u dawnych Rzymian rodzaj farsy.
Mimeograf, gr., maszyna, sporządzająca odbitki z druku, wykonanego sposobem drukarskim.
Mimezys, gr., naśladownictwo.
Mimetyzm, łć. — p. Mimikry.
Mimiczny, gr., przym. od Mimika (znaki m-e = znaki nieme).
Mimik, gr., biegły w mimice, w giestykulacji.
Mimika, gr., sztuka wyrażania uczuć i myśli za pomocą wyrazu twarzy, postawy ciała, ruchów i giestów.
Mimikry, Mimetyzm, łć., naśladownictwo, objawy niezwykłego podobieństwa niektórych zwierząt z postaci i barwy do roślin lub innych zwierząt i przedmiotów martwych; przybieranie ochronnych kształtów naśladowniczych (fig.).
Mimo, przysł., obok, tuż, blizko, podle; m., przyim., z 2 a. 4 p. = obok, koło; nie zważając na co, wbrew czemu, pomimo; pomijając kogo a. co; puścić co m. siebie a. m. uszu = nie zwrócić uwagi, nie zważać na co, nie słyszeć; m. woli, m. chęci = niechcący; krzywdę swą puścić m. = bez pomsty.
Mimochcąc, przysł., mimowolnie, pomimo woli.
Mimochodem, przysł., jadąc mimo, po drodze, przy sposobności; przen., od niechcenia, ubocznie, nawiasem.
Mimodram, gr., dramat, przedstawiony za pomocą mimiki; dramat z mimiką, przedstawiony przez jeźdźców konnych.
Mimolotem, przysł., przelatując.
Mimośrodkowy, niewspółśrodkowy, ekscentryczny.
Mimośród, koło mimośrodowe, osadzone nie na środku (na osi) lecz mimo niego dla nadania w maszynie ruchu tam i z powrotem (fig.) — p. Ekscentryk.
Mimowiednie, niechcący.
Mimowiedny, bezwiedny, mimowolny.
