Mimowoli, Mimowolnie, przysł., niechcący, nieumyślnie.
Mimowolny, niedobrowolny, nieumyślny, przypadkowy.
Mimoza, łć., roślina z rodziny strąkowych, rosnąca w krajach gorących, czułek (fig.); przen., osoba bardzo wrażliwa, nerwowa, delikatna.
Mimy, łć., utwór sceniczny u starożytnych Rzymian, w którym akcja była wyrażona nie głosem, ale mimiką.
Mina, gr., moneta starożytna: m. grecka = 100 drachmom = 23 rublom 17 kopiejkom, m. mojżeszowa = 30 rub. 86, 5 kop.; u starożyt. Żydów m. złota = 163 rub. 20 k.; m. srebrna = 22 rub. 80 kop.; starożytna grecka miara rzeczy płynnych i sypkich = około 78 litrów; m., nm., podkop podziemny, wypełniony materjałem wybuchowym, w celu rozsadzania w kamieniołomach i kopalniach, niszczenia fortyfikacji, mostów itp.; kopalnia, miejsce, skąd dobywają minerały; m., w grze giełdowej: skupianie ś. zwyżkowców w celu przeciwdziałania zniżkowcom; wyraz twarzy, postawa, wygląd, pozór; nadrabiać m-ą, zachowywać pozorną pogodę ducha pomimo klęski a. groźby.
Minaret, Menar, tur., wysmukła okrągła wieżyczka na tureckim meczecie, z której krużganków muezzin wzywa 5 razy dziennie wiernych na modlitwę (f.) (zdr. Minarecik).
Minąć, przejść, przejechać, przepłynąć, przelecieć mimo jakiego przedmiotu a. osoby, zostawiając go (ją) poza sobą; opuścić, nie wstąpić, nie zajechać, ominąć; chybić, nie spotkać, nie trafić; ujść, upłynąć, ustać; opuścić, odejść (m-ł go gniew); przemilczeć co, nie zatrzymać ś. nad czym; m. ś., dążąc w przeciwnych kierunkach, jeden mimo drugiego, nie zatrzymać ś., wyminąć ś., rozminąć ś.; ustąpić komu z drogi, przepuścić go mimo siebie; nie zejść ś., nie spotkać ś.; m. ś. z prawdą = skłamać; m. ś. z powołaniem = obrać sobie zawód niezgodny z wrodzonemi zdolnościami i usposobieniem.
Mincarstwo, nm., mennictwo, bicie pieniędzy.
Mincarz, nm., bijący pieniądze w mennicy.
Miner, fr., górnik, robotnik w kopalni — p. Minjer.
Mineralizować, łć., nasycać co solami mineralnemi.
Mineralny, łć., kopalny; zawierający minerały, otrzymywany z minerałów; m-e oleje = oleje kopalne, nafta, smoła ziemna; oleje, otrzymywane przez suchą destylację węgla kamiennego: benzyna, parafina i in.; m-e wody = wody lecznicze naturalne albo sztuczne, zawierające w sobie rozpuszczone ciała mineralne.
Mineralog, łć., uczony badacz minerałów.
Mineralogiczny, gr., przym. od Mineralogja; m. gabinet, zbiór minerałów, ułożonych naukowo, systematycznie.
Mineralogja, łć., dział nauk przyrodniczych, traktujący o minerałach.
Minerał, łć., ciało nieorganiczne, znajdowane w głębi ziemi a. na jej powierzchni, nie wytworzone przez ludzi, ani przez zwierzęta, ani przez rośliny, kopalina, kruszec, ruda.
Miniardyza, fr., sznureczek z pętelkami po obu stronach, po których szydełkiem albo igiełką przyrabia ś. robótkę kobiecą.
