Minorytet, nm., mniejszość głosów przy wotowaniu.
Minotaur, gr., w mit., syn Greczynki Pasiphae i Jowisza, potwór: pół człowieka, pół byka, którego zabił Tezeusz (fig.).
Minować, nm., stroić minę, pysznić ś., zadzierać nosa; nadrabiać miną; zakładać minę, czyli nabój wybuchowy dla wysadzenia czego w powietrze; podkopywać ś. pod co, osłabiać grunt pod czym i przyczyniać ś. do zwątlenia, kopać pod kim dołki, działać podstępnie.
Minóg, zool., ryba komoroskrzelna, okrągłousta (zdrobn. Minożek) (fig.).
Minstrel, Minestrel, ang., bard, średniowieczny wędrowny pieśniarz-poeta.
Minucja, łć., dawna nazwa kalendarza, zawierającego także wieszczby, codzienne notatki, rejestry; drobnostka, błahostka.
Minucjarz, łć., piszący, układający minucje, autor kalendarzy.
Minus, łć., mniej, brak, niedobór; w matem., znak odejmowania a. znak ilości ujemnej; przy udzielaniu stopni, zwłaszcza w szkole: zła kreska, zła nota; jako znak kładziony przy stopniu z lekcji, zmniejsza jego wartość (trójka z m-em = mniej niż trójka); wada, strona ujemna, przegrana; plus m. = mniej więcej.
Minuskuł, łć., mała litera (w drukarstwie).
Minuta, łć., 60-ta część godziny; 60-ta część stopnia; chwila, w tej m-cie = zaraz, w tej chwili; referat biurowy, bruljon korespondencji, wyroku, aktu; pierwotna redakcja referatu; wypis, wyciąg.
Minuteczka, chwila, moment.
Minuterja, fr., drobiazgowość, pedanterja.
Minutka, Minuteczka, łć., krótka chwila, moment.
Minutnik, łć., wskazówka w zegarze, pokazująca minuty.
Miocen, gr., Mioceniczna a. Mioceńska formacja, najstarszy z pokładów trzeciorzędowych, datujących od utworzenia lądów dzisiejszych, młodszy od oligocenu, zawiera piaskowce wapienne, löss dawniejszy i szczątki organizmów, między któremi wiele gatunków dotąd istniejących.
Miodarka, przyrząd centryfugowy do oddzielania miodu z plastrów.
Miodek, zdr. od Miód; smaczny, wyborny miód; lekarstwo na miodzie.
Miodnik a. Miodownik, (w kwiecie) narząd kwiatowy, utworzony z płatków korony, zaopatrzony w gruczołki, ciecz słodką wydzielające (fig.).
Miodny, pełen miodu, obfitujący w miód — p. Miodowy; słodki.
Miodobranie, podbieranie miodu w ulach; zbieranie miodu przez pszczoły.
Miodokwiat, roślina z rodziny storczykowatych, listnik; roślina z rodziny miodokwiatowych, miodosok, miodosocznia.
Miodokwiatowate rośliny = rodzina roślin dwuliściennych.
Miodonośny, dający miód, obfitujący w miód.
Miodopłynny, słodko, przyjemnie, łagodnie płynący, mijający; mile mówiący, wymowny; słodkobrzmiący.
Miodosytnia, Miodowarnia, miejsce, gdzie miód do picia warzą, czyli sycą; browar miodowy; m. a. miodziarnia, sklep, gdzie miód sprzedają; wyszynk miodu.
