Miodosytnictwo, sztuka wyrabiania miodu pitnego.
Miodosytnik, Miodowar, ten, co warzy, czyli syci miód pitny.
Miodownica, kropelki słodkiej wydzieliny owadu mszycy, rosa miodowa.
Miodownik, sprzedający miód, wyrabiający miodowniki, piernikarz; rodzaj piernika zaprawnego miodem, używany jako przyprawa kuchenna; roślina z rodziny wargowych, miodnik.
Miodowo, słodko, z miodem; przen., przyjemnie, błogo, rozkosznie.
Miodowonny, pachnący miodem.
Miodowy, zrobiony z miodu a. z miodem; placek m., ocet m.; rosa m. — p. Miodownica; kolor m. = ciemno żółty; przen., słodki jak miód, przyjemny, rozkoszny; m-e miesiące = pierwsze miesiące poślubne.
Miodówka, gatunek gruszek słodkich; gatunek wisien.
Miodunka, roślina z rodziny ogórecznikowatych. Farbownik, Wołowy język, Czerwieniec, Czarki (f.).
Miodziarnia — p. Miodosytnia.
Miografja, gr., opisanie mięśni.
Miologja, gr., część anatomji, traktująca o muskułach.
Miopja, gr., krótkowzroczność.
Miot, rzut, pocisk, rzucanie; (u zwierząt) potomstwo, pochodzące z jednej ciąży, lęg; przestrzeń lasu, obstawiona wielkiemi sieciami, w której ś. znajduje zwierzyna, spędzona przed łowami.
Miotać, Miecić, ciskać, rzucać; chwiać czym, szamotać, kołatać, kołysać; niepokoić, burzyć; m. ś., rzucać ś., ciskać ś., porywać ś.; m. ś. z motyką na słońce = robić próżne wysiłki.
Miotełka, mała miotła; pęczek oprawnej w trzonek słomy ryżowej do czyszczenia sukien.
Miotlarz, ten, co miotły wiąże; sprzedający miotły (forma ż. Miotlarka).
Miotlisko, wielka, niezgrabna miotła; trzonek miotły, samo miejsce związania jej.
Miotła, pęk związanych rózeg brzozowych do zamiatania; rózga do wymierzania chłosty; kara, klęska; zielsko w zbożu; smuga ognia a światła; ogon, warkocz komety; w bot. — p. Mietlica; roślina z rodziny trędownikowatych; siedzi, jak mysz pod m-ą = cichutko, bez ruchu, wstrzymując oddech.
Miotło, rzecz, którą miotają, pomiotło; igraszka.
Miotnąć, forma dok. od Miotać; rzucić, cisnąć; zrzucić; szarpnąć.
Miotomja, gr., anatomja mięśni; przecięcie mięśnia w celach leczniczych.
Miozyna, gr., włóknik mięśni.
Miód, sok gęsty, słodki, wyrabiany w przewodzie pokarmowym pszczoły ze słodyczy, zbieranej z kwiatów; m. w plastrach = tak, jak go pszczoły w ulu złożyły; plaster m-u = kawał woskowiny z miodem tak, jak go z ula wyjęto; m. przaśny = sam sok słodki, od woszczyn oddzielony, patoka; m. jarzęcy = od młodych pszczół; m. jary = lipiec; m. pitny = napój chmielny tęgi z m-u uwarzony z korzeniami i poddany fermentacji, w różnych gatunkach wyrabiany (m. kapucyński, bernardyński, kasztelański, litewski i t. d.); m. mrówczy = mira biała i słodka, głęboko w ciepłym mrowisku ukryta; przen., m., rzecz niezmiernie smakowita, specjał; lgnąć do kogo, jak mucha do m-u = lubić kogo, narzucać ś. komu z zamiarem wyzyskiwania go; kraj, mlekiem i m-em płynący = obfitujący we wszystko, ziemia obiecana; ruszać
