Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/783

Ta strona została przepisana.

Mohorycz, arab., zapijanie wódki, gdy pierwszy raz młodzieniec zjawia ś. u rodziny, u której upatrzył upragnioną dla siebie żoną.

Moja (-ej), rzecz., forma ż. od Mój; skr. zam. moja żona.

Moje (-ego), rzecz., to, co do mnie należy, moja własność, moje zdanie, moje twierdzenie (na m. wyszło = sprawdziło ś., com mówił; m. na wierzchu = zwyciężyłem, wygrałem); po m-mu = wedle mojego sposobu, wedle mego zapatrywania.

Mojżeszowy, żydowski (wyznanie M-e).

Mokasyny, ameryk., sznurowane buty Indjan północnoamerykańskich, sporządzone z niewyprawnej skóry (fig.).

Mokka, najlepszy gatunek kawy arabskiej.

Moknąć, być wystawionym na zmoknięcie, na zmoczenie wskutek oblania (m. na deszczu); zostawać zanurzonym w płynie dla odmoczenia ś., dla wydzielenia jakiej substancji i t. p.

Mokradło, miejscowość mokra, moczar, bagno, trzęsawisko, grzęzawisko; w lm., pora mokra, dżdżysta, deszcze, szaruga, słota.

Mokro, gdzie dużo wody, wilgoć, wilgotno; przyłożyć co na m. = zmoczywszy; dziś na dworze m. = jest wilgotno, deszcz padał a. pada, słota, szaruga.

Mokry, nie suchy, zmoczony płynem, zmokły, wilgotny; dżdżysty (m. rok); w chem., droga m-a rozbioru chemicznego = działanie za pomocą płynów, odczynników ciekłych.

Mokrzyca, roślina z rodziny mokrzycowatych (fig.); ptasie ziele, zanokcica.

Mokrzycznik, roślina z rodziny mokrzycowatych, sitowiec, sitowa trawa.

Mokrzyć, być wilgotnym; puszczać mocz — p. Moczyć.

Molekularny, łć., cząsteczkowy, drobinowy; m-e siły = siły międzycząsteczkowe: przyciąganie i odpychanie.

Molekuła, fr., drobinka, najdrobniejsza cząsteczka związku chemicznego a. jakiego ciała.

Moleskin, miękki gęsty barchan strzyżony, używany pod ceratę.

Molestja, łć., przykrość.

Molestować, łć., błagać, namiętnie prosić, naprzykrzać ś.; fatygować, trudzić, nękać, dokuczać; narzekać, ubolewać.

Molibden, gr., pierwiastek metaliczny z grupy chromowców.

Moliki, w zool., dział pająków, roztocze.

Moll, wł.p. Minor.

Mollah, tur.p. Mołła.

Molo, wł., tama, grobla kamienna, wchodząca w morze, która zamyka wejście do portu, chroni port od uderzeń bałwanów morskich lub od zasypania naniesionym piaskiem (fig.).

Moloch, hebr., u Chananejczyków i Fenicjan bożyszcze: uosobienie słońca zimowego, któremu poświęcano ludzi na ofiarę; przen., sprawa, pochłaniająca wiele niewinnych ofiar; pożeracz, nienasycony, krwiożerczy.

Molton, fr., miękka, wełniana tkanina o długim włosie, strzyżona i kiprowana; gruby barchan na obie strony kosmaty.

Moluski, łć., w zool., mięczaki, zwierzęta miękkie.

Mołła, Mołna, Mułła, tur., duchowny mahometański i wyższy sędzia.