Moratorjum, łć., udzielenie zwłoki w wypłacie długów, wydane przez rząd lub przez wierzycieli.
Moratoryjny, łć., przym. od Moratorjum.
Morawianie, Bracia Morawscy, sekta religijna w XVI w.
Morąg, ciemniejszy pas na jaśniejszym tle; zwierz morągowaty (pies m.).
Morągowaty, mający pasy różnego koloru; pręgowaty, pręgowany.
Mord, Morderstwo, nm., zabójstwo; mordowanie, mordowanie ś. wzajemne, rzeź.
Morda, łeb, pysk, paszcza (u zwierzęcia); rub., twarz, gęba (u człowieka); stul m-ę! = przestań mówić, zamilknij!; dać komu w m-ę = uderzyć go w twarz; psia m. = rodzaj trywjalnej połajanki: psubrat, łajdak, łotr; chamska m. = cham, łotr, nikczemnik.
Mordeczka, mała morda.
Mordent, fr., w muz., ozdobnik muzyczny: rodzaj krótkiego trylu bez zakończenia; forszlak.
Morderca, nm., zabójca; zbój, kat; dręczyciel, tyran.
Morderczy, nm., zabójczy, zabijający (cios m-y, narzędzie m-e); śmiertelny, krwawy, zażarty (bój m.).
Morderczyni, zabójczyni.
Morderowy, fr., kolor = ciemnozłocisty a. ciemno-czerwony.
Morderstwo, nm., zabójstwo rozmyślne; zamordowanie; katowanie, męczenie, dręczenie; okrucieństwo.
Mordęga, nm., mordowanie się, mozół, umęczenie.
Mordka, niewielka morda.
Mordobicie, Mordoklapis, rub., żart., bicie po twarzy, policzkowanie.
Mordować, nm., zabijać, wyrzynać w pień; sprawiać rzeź; utrudzać, męczyć; dręczyć, zadawać katusze; m. ś. = męczyć ś., utrudzać ś.; wysilać ś.; zabijać ś., wymordowywać ś. wzajemnie.
Mordownik, nm., morderca; roślina Tojad (fig.).
Morela, fr., drzewo owocowe z rodzaju śliwy a. jego owoc (fig.).
Morelówka, fr., nalewka na morelach.
Morena, fr., rumowisko skalne, czyli wał kamienny na powierzchni lodowca (gleczeru) albo pod lodowcem, z odłamów, staczających ś. z sąsiednich pochyłości górskich (fig.); takież rumowisko, pozostałe po lodowcu dawnym, już nie istniejącym.
Mores, łć., obyczaje; przyzwoite zachowanie ś., subordynacja: znać m. = być karnyrn, posłusznym; nauczyć m-u = skarcić.
Moręgi, odmiana kartofli łaciaków; bezy, rodzaj ciastek z lodami a. kremem.
Morfemat, Morfema, gr., całostka, jednostka morfologiczna.
Morfeusz, łć., bożek snu i marzeń, przedstawiany w postaci uskrzydlonego starca; przen., sen.
Morfina, łć., alkaloid odurzający, otrzymywany z makowca (opjuin) silna trucizna, w małych dawkach uspokaja ból i wywołuje sen.
Morfinista (forma ż. Morfinistka), Morfinoman (forma ż. Morfinomanka), łć., używający nałogowo morfiny, człowiek dotknięty morfinizmem.
Morfinizm, Morfinomanja, łć., nałogowe przyzwyczajenie ś. organizmu do morfiny; stan chorobliwy, powstały skutkiem długiego nadużywania morfiny.
