Mud’, Mudio, pogardl., chłop, gbur.
Muezyn, arab., u Mahometan: duchowny, nawołujący z minaretów do modlitwy (fig.).
Mufa, nm., łącznik rur, osi, rodzaj pochwy żelaznej (fig.).
Mufka, nm., zarękawek, którego używają kobiety dla uchronienia rąk od zimna (zdr. Mufeczka).
Mufla, nm., rodzaj naczynia żelaznego lub glinianego, służącego do wypalania farb na porcelanie, szkle; retorta do wytapiania cynku z rudy w piecach bez dostępu powietrza.
Muflon, fr., gatunek owcy (fig.).
Muflowy, nm., przym. od Mufla; m-e farby = wypalone na polewie porcelanowej w temperaturze niewysokiej.
Mukier, nm., mruk; mistyk.
Mufty, arab.,, najwyższy kapłan i sędzia w Turcji, wyjaśniający prawne i obyczajowe wątpliwości Koranu.
Mulać, walać, oblepiać mułem; dłubać; trzeć, obcierać (skórę).
Mularczyk, chłopiec od mularza, uczeń mularski, czeladnik mularski.
Mularka, nm., żona mularza, zajęcie mularza; rodzaj bułki; m., łć., poganiaczka mułów.
Mularstwo, Mularka, nm., rzemiosło mularskie, stan mularza.
Mularz, nm., ten, co muruje z cegły, kamieni, gliny, wapna i cementu; wolny m. = członek tajnego stowarzyszenia, rozpowszechnionego w Europie w XVIII i na początku XIX w., wolnomularz, mason, frankmason, farmazon.
Mulasty, podobny do mułu, mający własności mułu.
Mulat, hiszp., urodzony z ojca białego i matki murzynki a. naodwrót (forma ż. Mulatka).
Mulica, łć., samica muła.
Mulić, okrywać mułem, zamulać.
Mulisty, Mulasty, Mułowaty, szlamowaty, błotnisty.
Mulizna, ziemia iłowata.
Mulnik, Mularz, łć., pastuch mułów, przewodnik, poganiacz mułów.
Multan, gatunek szabli.
Multan, Multon, fr., gatunek miękkiej tkaniny wełnianej.
Multanka, Multanki, piszczałka, fujarka drewniana.
Multum, łć., mnóstwo, wielka ilość.
Multyplikacja, łć., mnożenie.
Multyplikator, łć., w arytm., liczba, przez którą ś. mnoży, mnożnik; w fiz., przyrząd do oceniania słabych prądów elektrycznych, galwanoskop, galwanometr.
Multyplikować, łć., mnożyć, powiększać.
Muł, łć., rodzaj konia, zwierzę, zrodzone z osła i klaczy (fig.).
Muł, szlam, błoto.
Mułek, zdr. od Muł; piasek pyłkowy; m. krzemienny = pokłady miałkiej krzemionki ze szczątkami wymoczków.
Mułła, tur. — p. Mołła.
Mumifikacja, łć., stwardnienie części ciała obumarłej, zgorzel sucha.
Mumja, pers., zwłoki ludzkie a. zwierzęce, zachowane od zepsucia przez zabalsamowanie (fig.); przen., człowiek chudy, wyschły, jakby bez życia; małomówny.
Mundlejm, Mundklej, nm., klej (karuk) oczyszczony, nieco osłodzony i wysuszony w tablicz-
