chem korzennym, wino muszkatołowe; winogrona, z których tłoczą to wino.
Muszkatela, Muszkatka, fr., gatunek gruszki, gatunek jabłka.
Muszkatołowiec, Muszkatowiec, łć. — p. Muszkat.
Muszkatołowy, Muszkatowy, łć., odnoszący ś. do muszkatu (kwiat m., gałka m-a).
Muszkiet, fr., strzelba dawniej używana, ciężka rusznica, którą do strzału opierano na widełkach (fig.).
Muszkieter, fr., dawny żołnierz z gwardji królewskiej (fig.); m-y = mankiety.
Muszkietnik, fr., żołnierz, muszkietem uzbrojony.
Muszkieton, fr., gatunek starożytnego działa, broń ręczna z lufą rozszerzoną z przodu w formie lejka.
Muszla, nm., skorupa małża, koncha, małżowina (2 f.); naczynie, kształtem podobne do konchy; m. ucha a. m. uszna = zewnętrzna część ucha, odstająca od głowy; rodzaj pikowania mebli wyściełanych w wypukłości, rozchodzące ś. wachlarzowato.
Muszlowy, nm., przym. od Muszla; zrobiony z muszli; złożony z resztek muszli (warstwy m-e trjasowe, wapień m-y).
Musztarda, wł., przyprawa do mięsa i sosów, zrobiona ze sproszkowanych i odtłuszczonych nasion gorczycy z dodatkiem octu, wina, oliwy wody, soli, cukru, miodu a. pierników oraz korzeni; przen., m. po obiedzie = rzecz spóźniona.
Musztardnica, wł., słoik, naczynie do musztardy (zdr. Musztardniczka).
Musztardowy, wł., z musztardy a. z musztardą zrobiony (sos m.) koloru musztardy.
Musztra, nm. — p. Mustra.
Musztrować — p. Mustrować.
Muszy, przym. od Mucha.
Muszyca, wielka mucha.
Muszyr, tur., gienerał wojsk tureckich.
Muślemin, Moślemin, tur., muzułmanin.
Muślin, fr., cienka, rzadka tkanina bawełniana lub jedwabna, gładka a. wzorzysta (zdr. Muślinek).
Muśnięcie, lekkie, delikatne dotknięcie.
Mut, fr., zmiana w winie, gdy przybiera barwę mleczną.
Muta, łć., w muz., nuta niema, pauza.
Mutacja, łć., zmiana, odmiana; zmiana głosu w wieku młodzieńczym; urządzenie pedałowe w instrumentach dla zmiany głosu.
Mutacyzm, łć., wadliwość wymawiania, polegająca na niemożności wymówienia pewnych spółgłosek.
Mutować, łć., (o winie) fermentować, przybierając barwę mleczną; (o głosie) przechodzić z dziecięcego w męski.
Mutra, nm., otwór kształtu walca, którego powierzchnia posiada nacięcia wklęsłe, odpowiadające wyniosłościom śruby, kluba (fig.); żart. matka.
Mutrowy, przym. od Mutra; m. klucz = klucz do wkręcania muter na śruby, klucz śrubowy (fig.).
Mutualista, łć., zwolennik mutualizmu; członek stowarzyszenia wzajemnej pomocy.
Mutualizm, łć., system wzajemności, usuwający zyski przedsiębiorców; wzajemne korzystanie ze
