Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/816

 Nadobłoczny, znajdujący ś. nad obłokami.

 Nadobny, bardzo ładny, piękny, powabny, wdzięczny, miły, przystojny.

 Nadoić, wydoić wiele (krów, kóz, i t. p.); udoić pewną ilość (n. dwa garnce mleka); przen., wyzyskać kogo, wiele korzyści wyciągnąć z kogo dla siebie, odrwić; n. ś., wykorzystać z kogo nadmiernie, wyzyskać go; napić ś. dużo.

 Nadokazywać ś., zmęczyć ś. dokazywaniem, naswawolić ś., nabroić.

 Na dorędziu, pod ręką, na podorędziu; na razie, tymczasowo.

 Nadorganiczny, przechodzący zakres świata organicznego.

 Nadpalać, Nadpalić, cokolwiek przypalić, trochę osmalić, zacząć palić (n. cygaro).

 Nadpełtwiański, leżący nad rzeką Pełtwią.

 Nadpić, upić trochę.

 Nadpierścień, nasyp nawale, zrobiony dla osłonięcia strzelających.

 Nadpis, coś u góry napisanego, tytuł, treść, nagłówek.

 Nadpisać, nied. Nadpisywać; napisać co u góry czego (n. tytulik, nagłówek, treść).

 Nadpłacić, nied. Nadpłacać; zapłacić więcej, niż ś. należało, po nad umowę, ponad wartość.

 Nadpłata, dodanie po nad należność, suma nadpłacona, naddatek.

 Nadpłynąć, forma nied. Nadpływać; płynąc, zbliżyć ś. w pewnej chwili do danego miejsca, przypłynąć, przybyć.

 Nadporucznik, stopień wojskowy wyższy od porucznika a niższy od kapitana (oberlejtnant).

 Nadpowietrzny, unoszący się ponad ziemią, zjawiający ś. wysoko w powietrzu, będący po za powietrzo-kręgiem ziemskim.

 Nadprodukcja, wytwarzanie przewyższające zapotrzebowanie.

 Nadprogramowy, nieobjęty programem, dający więcej, niż program zapowiadał.

 Nadprokurator, naczelny prokurator.

 Nadproże, nadedrzwie.

 Nadpróchniały, zaczynający próchnieć, mający część spróchniałą.

 Nadprzyrodzony, nadnaturalny, nie dający ś. wytłómaczyć działaniem sił przyrody, niedostępny dla zmysłów, nadzmysłowy; nadzwyczajny, przenoszący zwykłą miarę rzeczy w przyrodzie, cudowny.

 Nadpsuty, mający część nadniszczoną, zaczynający ś. psuć.

 Nadpuszczański, znajdujący ś. obok puszczy, mieszkający przy puszczy.

 Nadra, zanadrze, pazucha; przen., łono, pierś.

 Nadrabiać, coś jeszcze dorabiać; n. miną = okazywać dobrą minę dla ukrycia właściwego nastroju ducha; p. Nadrobić.

 Nadrachmistrz, starszy rachmistrz.

 Nadranny, ukazujący ś. nad ranem.

 Nadrastać, forma dok. Nadrosnąć; rosnąć wyżej, przybywać pod względem wzrostu.

 Nadrąbać, zaciąć, nadciąć, zacząć rąbać.

 Nadręczyć, długo kogo natrapić, namęczyć, nadokuczać; n. ś., doznać długo męczarni, udręczenia; natrapić ś.; namęczyć ś.

 Nadrobić, forma nied. Nadrabiać; zrobić więcej, niż trzeba, niż należało; nadsztukować, nadstawić (n. pończochę); odrobić zaległą robotę, powetować czas stracony; n. z kim = pozyskać sobie kogo dla swej sprawy; w grze w karty: wziąć więcej lew, niż ś. zapowiadało.