Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/879

 Nieustalony, jeszcze napewno nie oznaczony, niezdecydowany; niestały, chwiejny, niepewny, wątpliwy.

 Nieustannie, wciąż, bez ustanku.

 Nieustanny, Nieustający, bezustanny, ustawiczny.

 Nieustawny, w którym nie można wygodnie ustawić sprzętów, mebli (pokój n.).

 Nieustąpliwy, nie ustępujący, nie ulegający, uparty, nieugięty.

 Nieustraszony, nie dający się przestraszyć, nieulękły, śmiały, odważny, mężny, dzielny.

 Nieustrojowy, nie posiadający ustroju żywego, nieorganiczny.

 Nieustrzeżony, nie dający ś. ustrzec, nieuchronny.

 Nieusuwalny, nie dający ś. usunąć, nietykalny.

 Nieuszanowanie, brak szacunku, lekceważenie.

 Nieutarty, który ś. nie utarł, niecodzienny, niepowszedni, niezwykły, niepospolity.

 Nieutrudzony, nie czujący trudu, niezmordowany, niezmiernie pilny, niezmiernie pracowity.

 Nieutulony, nie dający ś. utulić, niepocieszony.

 Nieuwaga, brak uwagi, roztargnienie, roztrzepanie, żywość charakteru.

 Nieuważny, nie uważający, roztargniony, roztrzepany.

 Nieuzasadniony, bezpodstawny, bezzasadny, niewytłómaczony.

 Nieuznany, na którego zasługach a. talencie nie poznano ś.; nie cieszący ś. uznaniem, niepopularny.

 Nieużyteczny, niezdatny do użytku, bezużyteczny, niepotrzebny; daremny, bezowocny, próżny.

 Nieużytek, grunt nie przynoszący korzyści, nieurodzajny, leżący odłogiem; człowiek nieużyty.

 Nieużyty, nieczuły, twardy, nie dający ś. nakłonić ku czemu; nieprzejednany, niewzruszony; nieuczynny, samolubny.

 Nieużywany, którego jeszcze nie używano, nowy.

 Niewart, nie mający danej wartości, nie mogący tyle a. tyle kosztować; nie zasługujący na co, niegodzien czego.

 Nieważki, nie posiadający żadnego ciężaru, nic nie ważący.

 Nieważny, nie mający należytej wagi; nie mający znaczenia w obliczu prawa, nieprawny; niewielkiej wartości; nie mający żadnego znaczenia; nic nie znaczący.

 Niewątpliwy, nie ulegający żadnej wątpliwości, niechybny, niezawodny, pewny.

 Niewczas, nie w porę, w wyraż.: po n-ie = po czasie, za późno.

 Niewczesny, nie w porę zdarzający ś., zawczesny, przedwczesny; niewłaściwy, niestosowny.

 Niewdzięcznica, forma żeńs. od Niewdzięcznik.

 Niewdzięcznik, człowiek niewdzięczny.

 Niewdzięczność, nie poczuwanie ś. do wdzięczności za otrzymane dobro.

 Niewdzięczny, nie poczuwający ś. do wdzięczności, nie pomny na doznane dobro; nie dość wynagradzający, nie opłacający się, niepopłatny, niezyskowny, niekorzystny; nie mający wdzięku, nieładny, niesympatyczny.

 Niewesoły, smutny, ponury, posępny; niepomyślny, przykry, nieprzyjemny.

 Niewiadomo, nie można wiedzieć, nie jest wiadomem, nikt nie wie.

 Niewiadomość, brak wiadomości; nieumiejętność, nieznajomość czego, nieuctwo.

 Niewiadomy, o którym ś. nie wie, nieznany, nieznajomy; nieświadomy, nieumiejętny, niebiegły; rzecz., n-a, w mat. — liczba a. wielkość, której wartość jest