Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/88

Ta strona została skorygowana.

Brokatela, wł., gatunek tkaniny ciężkiej w desenie (wypukłe) wyrabianej.

Brokuły lub Brokole, wł., odmiana kapusty ogrodowej, zbliżona do kalafjorów.

Brom, pierwiastek chem., metaloid z grupy chloru, ciecz ciemnobrunatna o ostrej, niemiłej woni.

Bromek, gr., połączenie bromowodoru z zasadami.

Bromowodór, związek bromu z wodorem (gaz, kwas silny).

Brona, narzędzie rolnicze zębate, do spulchniania lub równania roli.

Bronchit, gr., zapalenie oskrzeli.

Bronchy, bronchje, lm. gr., — p. Oskrzele.

Broniak, ząb od brony.

Bronić, chronić, osłaniać, obrabiać, ochraniać, chronić przed pociskiem; pilnować, strzec, zachowywać od czego, zapobiegać; zabraniać, nie pozwalać, nie dawać; B. ś. obraniać się czem przed czem, odpierać napaść; myśl. uciekać; B. ś. w sądzie = sprawę swoją w sądzie popierać, wykazywać swoją słuszność; usprawiedliwiać się.

Bronować, wyrównywać rolę broną, ciągnąć bronę po roli, włóczyć rolę, skródlić.

Bronz, fr., śpiż, aljaż z miedzi, cyny i in. domieszek; B-y = ozdoby i przedmioty, wyrobione z bronzu; człowiek z B-u = wielkiego hartu.

Bronzować, powlekać warstwą bronzu, zdobić bronzem, wykładać; malować kolorem bronzowym, nadawać barwę bronzową.

Bronzownictwo, rzemiosło bronzownika, wyrabianie przedmiotów z bronzu, powlekanie bronzem.

Bronzowniczy, przym. od Bronzownik.

Bronzownik, zajmujący się bronzownictwem; mosiężnik.

Bronzowy, z bronzu zrobiony: mający barwę bronzu, koloru brunatnego lub brunatno-złotawego.

Broń, każda rzecz służącą do obrony, szczególnie oręż; B. palna lub ognista: strzelba, karabin, pistolet, rewolwer; B. sieczna = szabla i t. p.; B. biała = szabla, bagnet, sztylet, lanca; rodzaj, gatunek wojska; złożyć B. = poddać się, kapitulować, dać za wygrana; podnieść B. = rozpocząć walkę; stać pod B-nią = być gotowym do walki, do boju: B. prezentować = oddawać honory zwierzchnikowi, sztandarowi, trzymając broń w pewien sposób; B-ni zawieszenie = wzajemne chwilowe wstrzymanie kroków nieprzyjacielskich w czasie wojny.

Brosza, Broszka, fr., rodzaj ozdobnej szpilki z haczykiem od spodu, przypinanej przez kobiety u kołnierzyka, u stanika.

Broszura, fr., cienka książka o niewielu stronicach, nieoprawna, omawiająca kwestje na dobie będące; pismo ulotne; rozprawa.

Broszurować, zeszywać arkusze lekko w książkę.

Browar, nm., budynek, w którym robią piwo; prow. gorzelnia.

Browarka, drzewo odarte z kory, przeznaczone na sprzedaż hurtową.

Brożek, mały bróg: kojec na kurczęta w kształcie kosza; gatunek małej sieci na ptactwo i ryby.

Bród (-odu), mielizna (np. na rzece); miejsce niegłębokie w rzece, którędy przejść można; w B. = obficie.

Bródka, mała broda; kozia B., rodzaj zarostu na brodzie, podobnego do koziej bródki; B. u klucza = ząb, pióro.

Bróg (-ogu), sterta, stóg zboża w snopie lub słomy, zwykle przykryty daszkiem (fig).