Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/90

Ta strona została uwierzytelniona.

Brusowica, wspornik, rodzaj kroksztynu kamiennego.

Brustwer, nm., przedpiersień, część okopu, osłaniająca strzelca klęczącego lub w rowie stojącego.

Brusznica, Bruśnica, gatunek borówki (fig.).

Brutal, fr., człowiek, obchodzący się z innemi szorstko, grubjańsko, okrutnie, grubjanin, gbur, ordynus.

Brutalny, grubjański, nieokrzesany, źle się obchodzący.

Brutalstwo, grubjaństwo.

Brutto, włs., dochód ogólny bez strącenia wydatków; cena bez strącenia kosztów: ciężar ryczałtowy, ciężar towaru wraz z wozem lub obsłoną; waga towaru z opakowaniem; cena bez potrącenia rabatu.

Bruzdap. Brózda.

Bruździćp Bróździć.

Bryczka, zdr. od Bryka, wózek podróżny z jednem lub dwoma siedzeniami, czasem z półnakryciem.

Bryftregier, nm., pocztowy roznosiciel listów, listowy, listonosz.

Bryg, ang., mały statek dwumasztowy z pełnem użaglowaniem (fig.).

Brygada, fr., oddział wojska, jednej broni, składający się z dwóch pułków; B. robotników = oddział robotników, pracujących pod rozkazami jednego kierownika.

Brygadjer, dowódca brygady (stopień pośredni pomiędzy pułkownikiem a gienerałem).

Brygantyna, włs., mały statek morski żaglowy, o jednym albo dwóch masztach i o jednym pomoście.

Brygantyzm, wł., rozbójnictwo, bandytyzm, korsarstwo.

Bryja, nm., ugotowana kaszka rzadkawa, zacierka rzadkawa, przen. nieprzyjemność, gmatwanina.

Bryka, duży wóz z przykryciem półkolistem dla podróżnych.

Brykaćp. Bryknąć.

Brykała, chleb z mąki razowej.

Brykiet, fr., cegiełka z miału węgla, z torfu.

Brykla, nm., rodzaj stalowej taśmy wszywanej w gorset damski.

Brykliwy, wierzgający; nieposłuszny, zuchwały, krnąbrny.

Bryknąć, nied. Brykać, wierzgnąć; swawolnie podskoczyć, biegać swobodnie, pobiec; nabroić, rozhulać się, podokazywać: postawić się zuchwale; nadużyć czyjejś pobłażliwości. B. = wyskoczyć z niemądrym konceptem: myśl. ulecieć.

Brylant, fr., oszlifowany djament (fig.); człowiek zacny bez skazy, bez zarzutu: wyższy nad innych pod względem duchowym lub moralnym.

Brylantyna, proszek do czyszczenia i polerowania metali; gatunek tkaniny lśniącej; olejek z gliceryny i spirytusu nadający miękkość włosom.

Brylantowy, właściwy brylantom; złożony z brylantów, ozdobiony brylantami; świecący jak brylanty: przen. świetny, wyborny (humor); korzystny, doskonały. B-e wesele: obchód uroczysty 50-lecia pożycia małżeńskiego.