Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/902

cia, wytarcia; o. sobie skórę = ranić naskórek przez dotknięcie czegoś szorstkiego; o. ś., pocierać ś. czym w celu usunięcia wilgoci, kurzu, brudu i t. p.; wycierać ś.

 Obciesać — p. Ociosać.

 Obcieśniać, ścieśniać, zacieśniać dokoła, robić ciaśniejszym.

 Obcięcie, skrócenie za pomocą cięcia, przykrócenie, odjęcie; zmniejszenie, pozbawienie.

 Obcięty, cięciem pozbawiony jakich części zewnętrznych; kusy, krótki, zmniejszony, okrojony; kuso noszący ś.; oszukany, zwiedziony; być o-ym = nie zdać egzaminu.

 Obcinać, Obciąć, rznąc a. rąbiąc ostrym jakim narzędziem naokoło, ze wszystkich stron, oddzielać części od całości; ociosywać, obrzynać, strzyc; cięciem ranić, ucinać część jakąś ciała, kaleczyć; zmniejszać, uszczuplać, przykracać, skracać, urywać; ścinać, odpalać, dać stopień niedostateczny (na egzaminie); krzywdzić, ogrywać; o. ś., goniąc po grudach a. śniegu zamarzłym, nogi sobie kaleczyć, ogradzać ś.; oszukiwać ś., ogrywać ś. wzajemnie; tracić gałęzie, tracić liście; nie zdać egzaminu, dostać zły stopień.

 Obcinek, kawałek, obcięty od całości; przedmiot ze wszech stron przez cięcie, obcinanie, zmniejszony; pień drzewa, pozbawiony liści i gałęzi.

 Obcios, to, co ś. otrzymuje po ociosaniu, ociosanie; rodzaj szerokiej siekiery ciesielskiej, sklut.

 Obciosywać, Obciosać — p. Ociosywać, Ociosać.

 Obciskać, Obcisnąć, zacieśniać dokoła, ściskać; robić co bardziej przylegającym; o. ś., otulać ś.; ubraniem ciaśniejszym, ściskać ś. ze wszystkich stron.

 Obcisło, Obciśle (o ubraniu), gładko, ciasno, przylegająco do ciała; przen., wymuskano, gładziuchno, wycackanie.

 Obcisły, gładko leżący, ciasno przypadający do ciała; nieco ciasny, szczupły.

 Obco, nie swojo.

 Obcojęzykowy, tyczący ś. innego języka.

 Obcokrajowiec, cudzoziemiec.

 Obcokrajowy, zagraniczny, cudzoziemski.

 Obconarodowy, odnoszący ś. do obcej narodowości, cudzoziemski.

 Obcoobrządkowy, dotyczący innego obrządku religijnego.

 Obcoplemieniec, Obcoplemiennik, człowiek innego plemienia.

 Obcoplemienny, należący do innego plemienia.

 Obcość, wszystko, co jest obce; właściwość, charakter tego, co jest obce.

 Obcować z kim, żyć z kim wspólnie, mieć z kim społeczność; przestawać z kim, wdawać ś., zadawać ś. z kim; zachowywać ś., mieć w czym udział, być czego uczestnikiem.

 Obcowanie, życie społeczne, wzajemne udzielanie ś. członków społeczeństwa jakiego; przestawanie z sobą; stosunek wzajemny ludzi między sobą; Świętych o. = łączność duchowa między wiernymi na ziemi, w czyśćcu i w niebie, polegająca na tym, że zasługi jednych są orędownikami i dla innych.

 Obcy, cudzy, nie nasz, cudzoziemski, zagraniczny, postronny; nie należący do rodziny, do towarzystwa, nie domowy; nieznajomy, nieznany, ten, od którego jesteśmy dalecy, nieświadomy; w medyc., ciało o-e = które nie należy do organizmu, lecz przypadkowo dostało ś. do niego.

 Obcyrklować — p. Ocyrklować.

 Obczerniać, Obczernić — p. Oczerniać, Oczernić.